Wystawa w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu wpisuje się w bogaty program obchodów jubileuszu 40-lecia działalności grupy artystycznej Łódź Kaliska, który przypadł we wrześniu 2019 roku. Formacja, choć powstała przez przypadek i w atmosferze skandalu (na skutek wyrzucenia jej przyszłych członków z obozu stowarzyszenia fotograficznego), działa nieprzerwanie od 1979 roku w niemal niezmienionym składzie: Marek Janiak, Adam Rzepecki, Andrzej Świetlik, Andrzej Wielogórski (Makary) i Andrzej Kwietniewski. Ten ostatni rozstał się z grupą w 2007, dołączył natomiast Sławomir Bit. Przez wiele lat z grupą współpracowała także Zofia Łuczko.
Od początku lat 80. Łódź Kaliska tworzył tzw. Kulturę Zrzuty. Organizowała prowokacyjne happeningi i performance, przeciwstawiając się utartym prawdom o sztuce i stereotypom myślenia o istocie dzieł artystycznych. Od drugiej połowy lat 80. XX w. artyści Łodzi Kaliskiej tworzyli serie filmów i fotografii inscenizowanych. Byli autorami aranżowanych pastiszów najsłynniejszych dzieł sztuki, głównie z zakresu malarstwa europejskiego. Prace te otwarcie kpiły z malarzy i malarstwa, ironizowały na temat historii sztuki. Z kolei w okresie New Pop-u, unieważniając granice istniejące dotąd między reklamą a sztuką wysoką, grupa tworzyła sztukę, która udawała, że jest reklamą.
Ostatni duży projekt grupy, „Parada wieszczów”, to z kolei prześmiewcza wypowiedź na temat spuścizny romantyzmu, skupiająca prace z cykli „Stefan i Majonez”, „Niezbędność ułańska we współczesnej Polsce, czyli szarża stojąca”, „Heroizm niewieści – Janina Kochanowska”, „Balladyna selfie”, „Mickiewicz, czyli Polonia zastygła w muzeum”.
Przewrotność, prowokacja, neodadaizm, postfuturystyczna antymuzealność, neoawangarda – to określenia nieodłącznie związane z działalnością Łodzi Kaliskiej. Jej członkowie od lat konsekwentnie negują wszystkie formy sztuki, zarówno awangardowej jak i tradycyjnej, stawiając na zabawę i przekraczanie istniejących barier estetycznych i etycznych. Ta najbardziej prześmiewcza w polskiej sztuce formacja artystyczna, krytykowana przez oficjalnych krytyków a czasem ośmieszana przez kolegów po fachu, wywoływała i nadal wywołuje skrajne reakcje – od wykluczenia po entuzjazm.
Ekspozycja w Elektrowni to najszersza prezentacja dorobku Łodzi Kaliskiej w ramach obchodu jubileuszu istnienia grupy. Obok najnowszych prac zaprezentowane zostaną fotografie, obiekty artystyczne oraz filmy z lat 70., okresu niezależnej działalności na Strychu (niezależnej galerii, pracowni i atelier zdjęciowe w jednym, na strychu kamienicy przy ulicy Piotrkowskiej), plenerów w Miastku i Osiekach (lata 1980-1981) oraz prywatnych plenerów w Teofilowie (pierwsza połowa lat 80.).
(materiały prasowe)