(…) Wymachy, przysiady z obciążeniem, rwanie. W tym treningu nie byłoby nic dziwnego, gdyby nie materia ciężaru – Bartek Jarmoliński, i dźwigająca artystę postać sztangistki, jaką jest Iwona Demko. W przewrotnych kolażach fotograficznych z cyklu „Ćwiczenia z równouprawnienia” artyści przewartościowują tradycyjne hierarchie dominacji, zaburzając proporcje siły, jaka kulturowo przypisana jest mężczyźnie. Tym samym, nie bez ironii, choć na chwilę pozbywają się presji posiadania mocy, ciążącej na obu płciach.
Nagromadzenie banałów we współczesnej prasie, telewizji, reklamie i obecne w kulturze fetysze odciskają silne piętno na wizerunku kobiety, jak i mężczyzny. Autorzy do swojego projektu podchodzą z dystansem, mając świadomość, że zmianę czyichś poglądów, czy sposobu życia należy zaczynać od poprawiania humoru, budowania wspólnoty i dawania wyrazu wsparcia dla równych ról. Tytułowe „Ćwiczenia z równouprawnienia” to rodzaj gry pozorów, która ma absolutne przełożenie na polską rzeczywistość, na – niekiedy skrajne, nie poparte wiedzą, a jedynie przyzwyczajeniami – stereotypowe poglądy wielu ludzi o zakresie ról, które przysługują człowiekowi zależnie od płci.
Fotomontaże tej dwójki artystów to także odpowiedź na atmosferę czasów, w których żyjemy: na zmęczenie natłokiem informacji, polityką i sztuką dla elit. Prosty przekaz prac namawia do zadawania prostych pytań, a sam powrót do podstawowych zagadnień o prawa, obowiązki i możliwości drugiego człowieka często sprawia nam największy problem.
Dodatkowo tytuł cyklu i jego charakter każe pamiętać, że tak jak zanikną nasze mięśnie, gdy nie będziemy ich regularnie pobudzać, tak samo możliwe, że znów, na jakiś czas, zapomnimy o równych szansach i prawach, które dotyczą zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Artyści wiedzą, że prawdę o równouprawnieniu należy powtarzać. Każdą informację przećwiczyć. (…)
Dominika Pawełczyk / fragment tekstu do folderu wystawy „Ćwiczenia z równouprawnienia”
Iwona Demko – artystka wizualna, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, gdzie obecnie pracuje na stanowisku profesory uczelni i prowadzi pracownię „Intermedialne Rozszerzenie Warsztatu Rzeźbiarskiego”. Kuratorka wystaw feministycznych, autorka książki o Zofii Baltarowicz-Dzielińskiej, inicjatorka i organizatorka „Roku Kobiet z ASP”, poświęconego 100-letniej obecności kobiet w krakowskiej ASP. Interesuje ją herstoria i doświadczenie kobiet – ze szczególnym uwzględnianiem kobiet-artystek – rozpatrywane przez pryzmat zmieniających się w dziejach ról społecznych. Przez wiele lat zajmowała się afirmacją seksualności i kobiecych narządów płciowych. Od 2016 roku jedną z jej aktywności jest empatia herstoryczna, której podstawą są badania na materiałach archiwalnych. Do swoich działań artystycznych włącza również aktywność w Wikipedii. Laureatka Nagrody Sztuki im. Marii Anto i Elsy von Freytag-Loringhoven za wspieranie obecności i widoczności kobiet w edukacji i kulturze (2021).
Bartek Jarmoliński – artysta wizualny, absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, w 2018 roku uzyskał tytuł doktora sztuk plastycznych w dyscyplinie Sztuki Piękne na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. W swojej twórczości skupia się na warstwie znaczeniowej prac – wykorzystując zapożyczone dzieła malarskie dawnych mistrzów – umieszcza w nich organiczne elementy, nadając im nową jakość pod względem formalnym i treściowym. Interesuje go problematyka wizerunku męskości jako zdezaktualizowanego obrazu płci silniejszej w odniesieniu do współczesności oraz sfera popkultury wraz z mechanizmami, jakie w niej dominują i wizerunkiem stworzonym na potrzeby popularności. Pracuje w obszarze malarstwa, collage’u, fotografii, okazjonalnie realizuje działania performatywne. Zajmuje się również dydaktyką. Zrealizował ponad trzydzieści wystaw indywidualnych i brał udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i zagranicą.
Kuratorka wystawy: Dominika Pawełczyk
