„Cała Ziemia parkiem narodowym” to wpadający w ucho slogan, ale czy zrozumiały? Jak tocała Ziemia, a nasze miasta, autostrady i lotniska, a pola uprawne, obszary zajęte wojną i klęska ekologiczna? Jak to narodowym? Autorka hasła zakłada podbój całej Ziemi dokonany przez któryś z istniejących narodów, czy raczej zjednoczenie wszystkich Ziemian pod jednymkosmicznym sztandarem?
Agnieszka Brzeżańska, malarka, konceptualistka, ceramiczka, performerka, autorka filmów wideo, obecna na międzynarodowej scenie artystycznej od ponad dwóch dekad, mimo to w Polsce wciąż nie dość rozpoznana. Wystawa w Królikarni, która ma na celu wypełnić tę lukę, prezentuje artystyczne i intelektualne podróże artystki od wczesnych lat 90. XX wieku do dziś. Obok prac najnowszych można będzie zobaczyć wizerunki koni i zachody słońcamalowane jeszcze w czasie studiów w Gdańsku, Warszawie i Tokio.
Swoje działania artystyczne Brzeżańska poprzedza zwykle badaniem źródeł teoretycznych, a zasięg jej zainteresowań jest bardzo szeroki – od archeologii po futurologię, od botaniki i ewolucjonizmu po ezoterykę i systemy filozoficzne Wschodu. Poglądy artystki mogą się wydawać radykalne, ale nigdy nie są wygłaszane ze śmiertelną powagą. Kapitalizm, kryzys klimatyczny czy rozwój sztucznej inteligencji rozpoznaje jako wrogą siłę zagrażającą organicznemu życiu na Ziemi. Ratuje więc planetę, śpiewając ekologiczne mantry i malując graficzne zaklęcia.
Czasem teoretyczne badania zmieniają się w osobisty udział artystki w praktykachrozmaitych kultur i tradycji. Brzeżańska maluje batiki na Jawie, wypala ceramikę w żywymogniu na japońskiej wyspie – Kiusiu, zbiera grzyby i zioła na łące pod Mławą, produkuje żakardowe tkaniny w łódzkiej fabryce tekstylnej i ceramiczne kafle w warsztatach dawnej Szkoły Rzemiosł w Łysej Górze. Na wystawę w Królikarni artystka zamówiła tradycyjną tkaninę dwuosnowową u mistrzyni tkactwa pani Ludgardy Sieńko z Janowa. Wystawa jest zbiorem pięknych przedmiotów wykonanych zarówno w klasycznych technikachartystycznych, jak i przy użyciu technik wypracowanych przez rzemieślnicze tradycje z różnych stron świata.
Zwiedzający sam decyduje, jak reagować na prace artystki; kontemplować zapowiadaną katastrofę czy śmiać się z jej żartów oraz z własnego zagubienia. Nie do końcawiadomo czy prezentowane obrazy to sprawnie namalowana abstrakcja, czy portrety tajemniczych istot, roślin, zwierząt i duchów zamieszkujących całą Ziemię.
(materiały prasowe)