Twórczość Bolesława Biegasa (1877 Koziczyn – 1954 Paryż), pełna dynamiki, ekspresji, niespodziewanych zwrotów, odzwierciedla burzliwy charakter i życie artysty rozpięte pomiędzy słowiańskimi korzeniami a inspiracjami płynącymi ze sztuki światowej. Dwie tendencje: geometryzacja i linearyzm przeplatały się niemal przez całą twórczość artysty. Z rozmachem, odwagą i indywidualnym podejściem czerpał z nurtów, które dopiero co zaczynały się ugruntowywać.
Geometryzacja miała źródło w uproszczonej sztuce pogan, Biegas pod wrażeniem, jakie wywarł na nim posąg Światowida ze Zbrucza, tworzył wertykalne postacie zaklęte w oszczędnej formie przypominającej słup. Synteza widoczna jest także w pracach z cyklu rzeźb astralnych. Spokój formy przełamują ekspresyjnie potraktowane detale: nakrycia głowy, dłonie czy głębokie oczodoły wprowadzające nastrój grozy i tajemniczości. Mocny, jakby rozedrgany światłocień charakteryzuje drugą grupę rzeźb, do których należy m.in. „Refleksja”. Dostrzec można inspiracje mistrzami takimi jak Rodin czy Klimt. Pod pretekstem tematów takich jak akt czy portret, rzeźbiarz prowadził swoje zmagania z formą.
