Beata Ewa Białecka - urodzona w 1966 roku w Mikołowie. Absolwentka Wydziału Malarstwa Sztalugowego Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego (1992). Nagrodzona złotą odznaką Primus Inter Pares ASP w Krakowie (1992). Stypendystka krakowskiej ASP (półroczna rezydencja, Syke, Niemcy, 1991), Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (1999), Prezydenta Miasta Gdańska (2005, 2017, 2022) oraz Marszałka Województwa Pomorskiego (2006, 2008, 2011, 2018).
Prace artystki znajdują się w kolekcjach sztuki współczesnej: Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Nowe Muzeum Sztuki Nomus w Gdańsku, Museo Coleccion Roberto Polo, The Centre for Modern and Contemporary Art of Castilla-La Mancha w Toledo i Cuenca (Hiszpania), CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Anya Tish Gallery Collection w Houston (USA), Molski Gallery&Collection w Poznaniu, Kolekcja Sztuki Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej, Muzeum Zachodniokaszubskie w Bytowie, Kolekcja Sceny Plastycznej KUL w Lublinie, Kolekcja Pakoska w Pakości oraz w kolekcjach prywatnych.
W praktyce malarskiej artystka łączy współczesną ikonosferę z ikonografią religijną, akcentując relacje między kulturą popularną a sztuką wysoką. Wykorzystuje slogany reklamowe znanych marek odzieżowych, integrując świat sacrum i profanum. Jej prace posiadają pamięć kulturową i odzwierciedlają współczesność. Artystka zwraca uwagę na głębsze zanurzenie się w kulturze konsumpcyjnej oraz na cierpienie związane z wiecznie nienasyconym pragnieniem nowości.
Kolejnym istotnym aspektem jej twórczości jest "ubieranie" obrazu, czyli nakładanie koszulek inspirowanych tradycją wschodnią, maryjnych sukienek czy szat liturgicznych. Proces ten, wraz z hafciarstwem, staje się medytacyjny, wprowadzając artystkę i odbiorcę w duchową rzeczywistość. "Ubrany" obraz nabiera symbolicznego znaczenia, stając się niemal eschatycznym.
Artystka również eksploruje konterfekty, czyli obrazy trumienne, które pełnią rolę w pożegnalnym rytuale. Poprzez "ubieranie" tych obrazów, artysta dokonuje swoistego rytuału przejścia, zastępując nieobecne ciało obecnym obrazem. Jego prace stanowią refleksję nad życiem, śmiercią i transcendencją, wprowadzając widza w kontemplacyjną przestrzeń.
Fotografia u góry: Beata Ewa Białecka, Hodegetria-Srebrna, 2014
Beata Ewa Białecka, Madonna ze szczyglem, 2021
Beata Ewa Białecka, Namaszczone, 2022