Homo sapiens, czyli nasi „myślący” przodkowie pojawili się 200 tys. lat temu. Człowiek jako jeden z wielu gatunków zwierząt rozwinął się najbardziej, zaczął wytwarzać ogień i narzędzia, tworzyć mity, które łączyły ludzi w większe grupy. Zaludniając nowe tereny, zmieniał nieodwracalnie ekosystem, szukając pożywienia i przetrwania, powodował kolejne zagłady fauny i flory, od epoki zbieraczo-łowczej po epokę rolniczą, dochodząc do epoki przemysłowej. Na bazie wspomnianych już mitów tworzył społeczności, religie, kultury, a co za tym idzie również liczne konflikty. Cała historia ludzkości stoi pod znakiem wojen i podbojów, z których większość kończyła się ludobójstwem.
Autora nurtuje pytanie, co przez tysiące lat się zmieniło. Konkluzja pozostaje jedna. Mimo że jesteśmy nowi na ewolucyjnej scenie, nosimy w sobie wiele starych rozwiązań i praktyk. To nasze wspólne dziedzictwo. Biologicznie nie różnimy się od zwierząt – wszyscy jesteśmy zaprogramowani w oparciu o te same zasady.
Iwan postrzega społeczeństwo jako ludzi pierwotnych, co najwyżej bardziej rozwiniętych i sprytniejszych. Widzi ich jako wspólny, destrukcyjny gatunek, dążący do zaspokojenia podstawowych potrzeb. Stawia pytania o cel naszej podróży przez tysiąclecia i jej konsekwencje - skąd i dokąd idziemy jako gatunek, dokąd doprowadzi nas chęć władzy nad światem i jego sterowaniem, czy przypadkiem na własne życzenie nie zajmiemy miejsca ludzi dzikich?
Kuratorka: Katarzyna Rysiak
Projekt i nadzór nad wystawą: Marta Zimińska. Aksana Wietrow
Produkcja: Zofia Zajkowska
Grafika: Karolina Kotowska