Francesco Curradi (1570-1661)
Rutilio Manetti (1571-1639)
Giovanni Martinelli (1600-1659)
Lorenzo Lippi (1606-1665)
Stefano della Bella (1610-1664)
Alessandro Gherardini (1655-1723)
Ich miłość do sztuki malarskiej była tak wielka, że wprawia w zakłopotanie. Dobry smak, dzięki któremu poruszali się z wdziękiem w trudnych gamach barwnych, elegancja formalna oparta na kulcie disegno, samoświadomość wynikająca z pielęgnowania tradycji, patronatu Medyceuszy i towarzystwa przyjaznej krytyki, dają nam wiele szczęścia.
Do zaproszenia na wystawę barokistów florenckich załączamy obraz Alessandro Gherardiniego ze smokiem na podołku św. Małgorzaty - wyłącznie dla przyjemności przyjrzenia się z bliska grze malarskiej (duże powiększenie fragmentu pod linkiem: https://zderzak.pl/wp-content/uploads/2024/05/cid_80A0680F-5179-4B37-97C2-CD4B051FCB1E.png). Sceną jest cela więzienna, przez którą przepływa podziemna rzeka - jedynym źródłem światła są nikłe błyszczenia fal. Odblaski, pełgające po szatach aresztantki, opalizują jak ciałka niektórych stworzeń morskich; te igraszki świateł kryją przed wzrokiem widza opłakany stan jej odzienia. Ślady ręki malarzy bywają niszczone przez czas i nadmierną konserwację - modelunek dobrze zachowanego obrazu Gherardiniego jest ucztą dla oka.
Nasza kolekcja barokistów z kręgu Medyceuszy, choć nieduża, dostarcza estetycznej i poznawczej radości - wszystkie obrazy malowane są ręką wybitnych artystów we florenckiej skali chromatycznej. Prezentujemy malarzy trzech pokoleń, od późnego kontrmanieryzmu do początków rokoka - zespół prac unikalny w skali Europy Środkowej. Pośród nich:
- „Laura” Francesco Curradiego, jedyny na świecie portret kobiecy z zaćmieniem słońca (https://zderzak.pl/pl/8455-2/);
- „Św. Katarzyna ze Sieny otrzymująca stygmaty” Rutilio Manettiego, uznana za skarb narodowy Włoch;
- „Tobiasz z Aniołem” Lorenzo Lippiego, obraz o niezwykłej geometrii przestrzeni, pochodzący z kolekcji Lordów Crawford i Balcarres, nabyty we Florencji w 1865 roku przez Alexandra Williama Crawford Lindsaya, znanego konesera włoskich prymitywów;
- „Madonna z Dzieciątkiem” Giovanniego Martinellego, mały klejnot kolekcji w chłodnej tonacji pastelowo-metalicznych kolorów.
Zbiór obrazów wzbogacają trzy doskonałe akwaforty Stefano della Belli z cyklu „Quatre grands paysages en hauteur” (1652-57), ukazujące podróż przez Apeniny do Florencji i jedność człowieka z naturą.
To późne owoce szlachetnego drzewa, pełne łagodności i malarskich cudów. Goszczenie takich mistrzów w Zderzaku jest niczym niezasłużonym zaszczytem.
Zapraszamy!