Miejsce: 3one33, ul. Brzozowa 31/33, 00-258 Warszawa
Barbara Falender urodziła się 23 stycznia 1947 we Wrocławiu. W latach 1966-1972 studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Jerzego Jarnuszkiewicza. Artystka zazwyczaj rzeźbi w kamieniu i brązie, często łącząc ze sobą różnorodne materiały lub gatunki marmuru. W latach 1973-1974 prowadziła badania nad zastosowaniem tworzyw sztucznych (epoksydu) w rzeźbie. W tym okresie powstały pierwsze prace ze słynnej serii „Poduszek erotycznych”.
Również z lat 70. pochodzi rzeźba „Hommage dla Aliny Szapocznikow”, która na stałe ma swoje miejsce na warszawskim osiedlu „Ostrobramska”. Artystka kultywuje pamięć o artystce, której życie i twórczość są dla niej inspiracją. W byłej pracowni Aliny Szapocznikow Barbara Falender pokaże nie tylko rzeźbędedykowaną Szapocznikow, która na czas wystawy zostanie przewieziona z Targówka, ale przede wszystkim rysunki, autoportrety. Artystka portretuje siebie od dzieciństwa. To forma terapii i ćwiczenia zarazem. Nieważny jest format, papier, który służy za materiał. Autoportretów są już setki. Po raz pierwszy znajdą sięna wystawie.
(...) Mam siłę, aby spojrzeć na siebie w taki sposób, w jaki siebie widzę. Jestem paskudna, mam cienie na twarzy. Patrzę na siebie w sposób krytyczny. Aż nagle staję wobec czegoś innego - wobec kartki, która zaczyna mi się podobać. I kończę, kiedy już nie mam nic do powiedzenia. Jest moment ciekawości, potem regresu, nic nie wychodzi tak, jak bym chciała, ale idę dalej. I nagle się okazuje, że coś się zdarzyło. Ale co? Właściwie nie wiem, coś mnie zaskoczyło. Wtedy ten rysunek zostawiam, bo wiem, że dalej nic więcej nie jestem w stanie z siebie wydobyć. Nie mogę już pogłębiać tego rysunku, bo go po prostu zamęczę. On teżma swoją wytrzymałość. Tak jak z kartką papieru, wyplujesz z siebie swoją emocję, coś przeczytasz i zostawiasz. Ta karteczka, to jest karteczka z notatnika, to jest notatnik. Przecież nigdy nie myślałam, że będęto komuś pokazywać, bo jedynym moim celem było ewentualnie zrobienie portretu w kamieniu. To było marzenie. Dobrze, że ten kamień się znalazł. Jak się okazało, czekał na mój autoportret. Zużyłam i ten kamień, nie pozwoliłam mu zostać bezimiennym.
Fragment rozmowy Wiesławy Wierzchowskiej z Barbarą Falender (kwiecień 2021 roku, rozmowę spisała Marta Kamińska)
Specjalne podziękowania dla mecenasa Bartłomieja Wachty i kancelarii Maruta Wachta za nieocenionąpomoc w wypożyczeniu rzeźby Barbary Falender „Hommage dla Aliny Szapocznikow”, 1978 r. oraz dla SM „Ostrobramska”.