Antoni Rząsa (1919-1980)
W rzeźbach Rząsy odnaleźć można romańską, czy wczesnogotycką, surową dostojność, drewniane ciepło ludowych Świątków, bolesny,
przesadny grymas sztuki ekspresjonistycznej, a nawet (we wczesnych dziełach) formy przywodzące namyśl Henry’ego Moore’a – ale zupełnie
nic z tego nie wynika. Bo po co szukać dla jego twórczości miejsca nazagmatwanej mapie historii sztuki; po co ważyć i mierzyć ile w tym
realizmu, ile symbolizmu, ile Świadomych wyborów, a ile przypadków; ile przerafinowania, ile naiwności... Sztuka Rząsy to jest sztuka Rząsy
– jego własna sztuka. Nie podlega kryteriom artystycznych mód, istnieje jakby poza czasem i myślę, że przetrwa długo, jest bowiem
wypełniona wiarą. Mówił, że rzeźbi właściwie dla siebie, że jest to jego pamiętnik – ale przecież była to również jego modlitwa.
Wawrzyniec Brzozowski
Powody w rzeźbieniu Antka brały się bardzo dokładnie z jego życia, z tego, co go otaczało, z problemów jego przyjaciół, ze spotkań z
autentycznym dramatem ludzkim. Cały czas czerpał z natury i problem sam, problem ludzkiego cierpienia, ludzkiego losu, i problem fizjonomii. To były ciągle nowe
postacie, które spotkał w życiu. Są to nasi wspólni przyjaciele. Ich los, ich problemy dotykały go strasznie głęboko.
Barbara Zbrożyna
Bynajmniej, gdy robię Chrystusa czy Piety – nie robię z myślą, żeby się do nich modlić, tylko snuję opowieść o ludziach. Chcę, aby moje rzeźby miały swój własny język. Między wierzącymi i niewierzącymi Chrystus jest jednak jakimś symbolem dobra, mądrości i to tkwi w ludziach
Antoni Rząsa
Antoni Rząsa zmarł 26 stycznia 1980 w Zakopanem.. Spoczywa na Cmentarzu na pęksowym Brzysku w Zakopanem. Galeria artysty znajduje się w Zakopanem , ul. Bogdańskiego 16a.