Anna Szprynger używając przez lata w swoim warsztacie wyłącznie odcieni bieli i czerni, zupełnie nieświadomie balansowała na pograniczu koloru. Skoro biel jest składową wszystkich znanych nam barw, to - co w rzeczywistości odbieraliśmy jako monochromatyczne - było podskórnie nasycone feerią kolorów. Artystka nie poświęcała uwagi zagadnieniu barw, gdyż - jak sama powtarza - nie była zainteresowana tym spektrum.
Na wystawie „Jętki” po raz pierwszy prezentujemy nową odsłonę malarstwa Anny Szprynger. Kolorowe, abstrakcyjne formy wyłaniają się z otchłani czarnych płócien. Grecką nazwą jętek są efemerydy, czyli żyjątka przemijające szybko i bez śladu. Wpatrując się w obrazy Szprynger, widzimy wirujące w szale radości życia małe majowe muszki. Jesteśmy pochłonięci nieuchronnością ich losu - krótkiego, jednodniowego życia. Jest to zaledwie migawka, chwila, błysk światła. Światła, bez którego może istnieć jedynie pustka, natomiast kolor jest jej całkowitym zaprzeczeniem.
Prezentowane obrazy Anny Szprynger są wejściem w bardzo prywatną przestrzeń artystki. Wcześniej odrzucana, niepotrzebna barwa teraz stała się niezbędna i - jak mówi malarka – jest manifestacją skrywanych emocji.
„Te światełka, tajemnicze, były niczym obręb tego, co się zdarzyło przed chwilą, może nie puenta, a jednak drugie zakończenie. Jakby ciąg dalszy już dokonanego, dodatkowe znaczenie. Podobnie obojętne, podobnie niepojęte, podobnie bezsłowne, podobnie nieubłagane, podobnie łagodne. Jakby na powrót z tego świata czy raczej z granicy między dwoma światami. Cień nadziei, nieokreślonej, nie wiadomo czego dotyczącej, poczułem przez chwilę. Choć może, pomyślałem, to zbyt mocno odczute, za mocno powiedziane; może tylko migające echo bieli.”
Marek Bieńczyk, ”Kontener”, 132 s.
Bez tytułu, 2019, akryl, płótno, 90 x 90 cm.
Bez tytułu, 2019, akryl, płótno, 50 x 60 cm
Portret Anny Szprynger