Inspiracją do prac wchodzących w skład cykli obrazów oraz grafik były wydarzenia, które miały miejsce po śmierci mojego dziadka. Razem z innymi członkami mojej rodziny staliśmy się wtedy świadkami zjawisk, takich jak szczególnie obfity rozkwit hodowanych przez niego roślin. Te sytuacje zaczęłam interpretować jako znaki dalszej obecności zmarłego w moim życiu. Nie chciałam racjonalizować owych zjawisk, uznawać je tylko i wyłącznie za koincydencje, gdyż stały się dla mnie pocieszeniem w trudnym okresie. Postanowiłam więc szukać argumentów, które potwierdzałyby zasadność dostrzegania bliskiej mi osoby w innych organizmach żywych. Odnalazłam je w idei stojącej w opozycji do antropocentryzmu, według której człowiek powinien być postrzegany jako część biosfery, jako połączony z innymi istotami, które nie są mu poddane, a równe. Nasze tkanki pochodzą od tkanek organizmów, które żyły przed nami, a po naszej śmierci mogą przekształcić się w nowe życie. Nie powinniśmy więc stale dążyć do indywidualizmu, ale uznać nasze połączenie z resztą otaczającego nas świata. W obliczu takiego rozumowania, to, że dostrzegłam mojego dziadka w roślinach, które pielęgnował, przestaje być jedynie fantazją i nabiera głębszego sensu. To właśnie dzięki tej wspólnocie, jaką tworzą wszystkie organizmy żywe, dzięki temu, że nowe życia zawsze będą miały w sobie pozostałości po wcześniejszych, otrzymujemy gwarancję nieśmiertelności.
Anna Skrzypek urodziła się w 1999 r. w Chorzowie. W latach 2018-2023 studiowała Grafikę na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Swoje działania artystyczne koncentruje wokół malarstwa oraz grafiki warsztatowej (druk wklęsły).
Fotografia u góry: Anna Skrzypek, Niewinne stworzenie lub zły omen, 2023
Anna Skrzypek, Dzika róża, 2023
Anna Skrzypek, Sekrety VI, 20022, akwaforta