Wystawa jest malarskim zapisem pejzaży. Przedstawia ciąg obrazów wymyślonych, przetykanych obrazami zaobserwowanymi w naturze. Są w nim pejzaże widziane z lotu ptaka, o ciepłym, jasnym kolorycie, pełne powietrza, odsłaniające głębię. Inne to widoki z perspektywy żabiej, tak jak największy obraz przedstawiający zachód słońca nad polem. Są też realizacje poszukujące bogactwa zieleni, symbolu odnowy życia, nawiązujące do raju. Artystka używa techniki olejnej i akrylowej. Akryle to prace bardziej dynamiczne, charakteryzujące się mnogością ruchliwych linii. Najbardziej ekspresyjne wśród nich są małe formaty, powstałe w procesie malowania szpachlą. Pejzaż wymyślony podąża w kierunku ogrodów wymarzonych, nawiązując do szczęśliwych chwil wytchnienia. Z kolei realizacje przedstawiające ulubione pejzaże to żywość barw natury, która nawiązuje do bogactwa polskiego krajobrazu. Malarski zamysł wystawy to wędrówka od bladości ku nasyceniu, od syntezy formy do szczegółu, od wyobraźni i pamięci do obserwacji.