Tkaniny artystki stanowią przygotowaną mentalną przestrzeń pełną refleksji o nieosiągalności ideału, naturze jako ciągłym stawaniu się oraz niewidzialnych powiązaniach pomiędzy sacrum a profanum.
„Zamknięte w geometryczny kształt obrazy Anny Hlebowicz, monochromatyczne, oszczędne, o szarym, błękitnym świetle (…) wywołują zadumę nad istotą trwania podmiotów w świecie. Choć z odległości wytkana materia prac Hlebowicz wygląda na uładzoną i spokojną, z bliska odkrywa się fascynujący świat: fakturowość nici dartych z wykorzystanego wtórnie dżinsu, fuzję kędzierzawych linii, ich zawiłość i rytmiczny bieg, a zarazem sztywność, piękno porządku i rygor splotów”. Tkaniny Artystki stanowią przygotowaną dla nas mentalną przestrzeń pełną refleksji o nieosiągalności ideału, naturze jako ciągłym stawaniu się oraz niewidzialnych powiązaniach pomiędzy sacrum a profanum.
Moje rodzinne strony to Podlasie. Powtarzalność i fascynująca mnie rytmiczność znaku plastycznego objawia się tam na każdym kroku: następstwo pór roku, zaorane lub zasiane pola, kołyszące się w rzędach krople rosy i płachty babiego lata, struktura liścia paproci, układ drzew w lesie, promieniste fale światła słonecznego i puchata kula regularnie ułożonych nasion dmuchawca, dzikie ptactwo rozsiane po łąkach lub klucz dzikich gęsi – to wszystko nosi w sobie uporządkowaną strukturę, dynamizm, majestat, ulotność, a zarazem bezruch trwania – bo przyroda bez buntu poddaje się cyklom obumierania i powstawania na nowo. To właśnie natura jest nośnikiem symboli, niedopowiedzeń i sugestii – tchnie abstrakcją.
A. Hlebowicz
Szczególnie intrygujące okazały się teorie wykraczające w swym pojmowaniu procesu trwania poza jego jednostkowość, za to obrazujące funkcjonowanie świata jako wieczny ciąg narodzin i śmierci. Jednakże nawet prawo karmanu i wizja samsary nie zakładały wieczności bez granic i mówiły o możliwości wyłamania się z koła ich reguł. • A. Hlebowicz
Anna Hlebowicz – urodziła się w 1986 r. w Sokółce na Podlasiu. Ukończyła Liceum Plastyczne im. Artura Grottgera w Supraślu. Studia rozpoczęła na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP. Akademickie poszukiwania twórcze obejmowały nie tylko malarstwo i rysunek, ale także struktury wizualne, tkaninę artystyczną, fresk i sgraffito. Uczęszczała do Pracowni Technologii i Technik Malarstwa Ściennego prof. Edwarda Tarkowskiego. Warsztat tkacki doskonaliła pod okiem prof. Doroty Grynczel. W 2011 r. obroniła dyplom z Malarstwa Sztalugowego w Pracowni prof. Stanisława Baja, a w 2019 r. – doktorat na Wydziale Malarstwa macierzystej uczelni. Najważniejszym źródłem inspiracji twórczych dla artystki są podlaskie pejzaże rodzinnych Krynek.