Monograficzna wystawa Anny Güntner "Malarstwo" współorganizowana przez krakowską galerię Artemis oraz Nowohuckie Centrum Kultury to niewątpliwie jedno z ważniejszych wydarzeń tego roku.
Na wystawie udało się zgromadzić 46 dzieł, pochodzących ze zbiorów rodzinnych oraz z kolekcji prywatnych. Niestety, ze względu na rygorystyczne przepisy, żaden z 16 znaczących obrazów znajdujących się w polskich kolekcjach muzealnych nie mógł być wypożyczony.
Album, który jest najważniejszym efektem pracy nad wystawą, zawiera spis 147 zidentyfikowanych płócien. Prawie wszystkie są zreprodukowane, nawet jeżeli zachowały się jedynie czarno-białe fotografie; niektóre były tylko wymienione w publikacjach i recenzjach prasowych.
Anna Güntner (1933-2913) urodziła się w Poznaniu, ale dorosłe życie spędziła w Krakowie, gdzie studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskała w 1958 roku w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki, zawsze podkreślała wartość tych studiów i kontaktów z profesorem. Od początku pracy twórczej wierna swojemu indywidualnemu stylowi malarskiemu, skutecznie dystansująca się od licznych kierunków, tendencji czy mód w sztuce. Nie do końca akceptowała opinię krytyków i publiczności o związku swojego malarstwa z surrealizmem, który to nurt, według Piotra Krakowskiego, nigdy w klasycznej postaci nie przyjął się w Polsce. Jej obrazy uwodzą pomysłowością, tajemnicą, aurą sennych marzeń, wyobraźnią i poczuciem humoru. Określenie „malarstwo metafory” z pewnością bliższe jest twórczości Anny Güntner.
Zafascynowana dawnymi mistrzami, nie ukrywała źródeł inspiracji, które czerpała z malarstwa Cranacha, Jana van Eycka, Memlinga, Boscha czy Pierra della Francesca. Technika stosowana przez nią w obrazach wymagała precyzji, cierpliwości i świetnego warsztatu. Najpierw klasyczne grunty, później długie zakładanie całego płótna kolorem i dopiero po wyschnięciu właściwy modelunek wielokrotnymi laserunkami. Prawie w ogóle nie szkicowała, czasem robiła notatki. Zawsze pracowała tylko nad jednym obrazem.
W twórczości Güntner widoczne są dwa wyraźne nurty: figuracja z pięknymi, najczęściej nagimi dziewczętami, parą młodych ludzi we wnętrzu bądź na tle renesansowego krajobrazu. Drugim tematem są przeskalowane obiekty codziennego użytku, jak maszyna do szycia, samowar, młynek do kawy czy aparat fotograficzny, którym artystka odbiera zwykłą funkcję i które tylko z pozoru wydają się przyjazne i „oswojone”. Po wnikliwszej analizie można dojrzeć w obrazach dowcipną anegdotę lub wyczuć niebezpieczną atmosferę. Przez 25 lat aktywnej działalności Anna Güntner uczestniczyła w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych na całym świecie, między innymi w Caracas, Buenos Aires, Montevideo czy Hawanie. Jej obrazy prezentowane były na pokazach indywidualnych w Paryżu i Nowym Jorku, w Sztokholmie i Brukseli. W 1964 roku otrzymała stypendium rządu francuskiego z pobytem w Paryżu. W 1979 roku była stypendystką Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku, co zaowocowało zacieśnieniem kontaktów z amerykańskimi galeriami, muzeami i kolekcjonerami. Ostatni, niedokończony obraz powstał w 1984 roku, potem powodowana własną tajemniczą decyzją wycofała się z życia artystycznego.
Kurator wystawy: Janina Górka-Czarnecka
