Pleszyński łączy dżwięki z kolorami i formami wizualnymi. Autor mówi, że spływająca farba trwa w czasie jak dżwięk, często jego obrazy stają się partyturą dla muzycznych kompozycji …i odwrotnie. Dźwięki wydobywa z dwóch trąbek skonstruowanych z węży paliwowych, lejka kuchennego i ustników. W jego grze doszukać się można głosów dzikich zwierząt. Inspirują go także odgłosy okrętów kotwiczących w zatokach, nocne stalownie oraz ruchliwe skrzyżowania. Jak sam pisze: „Dla mnie najważniejsze jest dotarcie do żródeł poznania poprzez sztukę. Interesuje mnie, w jaki sposób kultura, w której żyjemy jest opresyjna wobec mnie i innych ludzi. Kiedyś kultury były bardziej opresyjne wobec jednostek, dziś, wydawałoby się, trochę mniej. A może to tylko pozory? Poszukuję tych „skorup”, narzuconych przez kulturę albo tego delikatnego „pudru”, jaki jest nakładany na naszą naturę. Próbuję odkryć mechanizm, który tym rządzi. Trzeba wypośrodkować, co z tej opresji jest konieczne, a czego możemy się pozbyć jako zbytecznego balastu, związanego np. z tradycją, a czasami zbyt gwałtownym postępem”.
„Anna Bochenek nie poddaje się modzie i traktuje poezję, jako głębokie źródło inspiracji. Malarstwo i poezja mają jej zdaniem moc trwania. W wieku ironii zyskaliśmy wolność wyborów estetycznych, ale pozbyliśmy się takich idei jak piękno i pasja. W malarstwie pozbyliśmy się poezji, która wydaje się obniżać rangę obrazu, ciągnąc go w stronę literatury”. (prof. Joanna Stasiak)
GRZEGORZ PLESZYŃSKI jako dyrektor International Artist’s Museum był współorganizatorem Construction in Process 2000 „This Earth is a Flower”. Był kuratorem pokazu artystów Fluxus podczas Mózg Festival 2015 (Warszawa, Bydgoszcz). Miał pokazy swojego malarstwa i performance w kraju i za granicą. Jest autorem 10 albumów muzycznych, do których zaprosił wielu artystów. Jest związany z Klubem Mózg. Prowadzi Społeczny Chór Czarnego Karła, z którym stworzył sześć spektakli operowych z elementami performance. Napisał muzykę, słowa i wyreżyserował spektakl: „Antydepresyjna Opera Cristoforo Colombo”. Wraz z Marcinem Giżyckim wyreżyserował musical filmowy „Phoebe Hicks” do prozy Agnieszki Taborskiej i swojej muzyki.
ANNA BOCHENEK to absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu (dyplom z malarstwa w pracowni prof. Janusza Kaczmarskiego). Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Prowadzi pracownię Malarstwa i Rysunku w Katedrze Architektury Wnętrz na Wydziale Budownictwa Architektury i Inżynierii Środowiska. Ponadto kieruje uczelnianą Galerią Innowacji. Swoje prace prezentowała na ponad pięćdziesięciu wystawach indywidualnych i ponad stu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Przez kilkanaście lat zmagania się z materią i ideą własnej sztuki powstało kilkaset prac w kilku cyklach, takich jak „Intuicje pejzażowe”, „Między górą a chmurą”, „Enklawy”, „Rytmy przyrody – rytmy pejzażu”, ”Kolory Światła”, „Terytoria czasu”, „Anatomia obecności”, „Kodyfikacje natury”. W obszarze jej zainteresowań jest pejzaż obserwowany jednocześnie z wielu perspektyw, tworzący poczucie czasu istniejące w obrazie.
Fotografia u góry: Obraz niebiesko-czarny - Grzegorz Pleszyński
Anna Bochenek, Dwa nieba, 2024