W tym roku mija 100. rocznica urodzin Postać Andrzeja Pawłowskiego (ur. 20.07.1925, zm. 16.02.1986).
Artysta w latach pięćdziesiątych stał się znany dzięki kineformom – ruchomym, improwizowanym obrazom świetlnym (które następnie zostały sfilmowane). Na początku lat sześćdziesiątych sformułował oryginalną ideę form naturalnie ukształtowanych. W swoich rozważaniach uznał, że kształt powstaje w rezultacie autentycznego procesu uwarunkowanego prawami przyrody, co w świecie natury jest zjawiskiem oczywistym – np. wzrastanie roślin – a co możliwe jest również do uzyskania w warunkach sztucznych, w działaniach, „którymi obciążymy przyrodę”. Efektem poszukiwań artystycznych i praktyczną realizacją owej idei było kilkanaście cykli wykonanych w różnych technikach, między innymi w fotografii „Heliogramy”, „Genesis”, w malarstwie „Formy naturalnie ukształtowane”, „Powierzchnie naturalnie ukształtowane”, „Powierzchnie przemienne”, oraz w rzeźbie „Manekiny” i „Sarkofagi”.
Praktykę artystyczną łączył z projektowaniem. Na krakowskiej ASP zorganizował Wydział Form Przemysłowych – pionierską w polskich warunkach szkołę dizajnu.
Z kolekcji Teresy i Andrzeja Starmachów pokazujemy dzieła reprezentatywne dla dociekań artystycznych Andrzeja Pawłowskiego: rzeźba z cyklu „Manekiny” i obraz „27–63” ilustrują ideę i metodę formy naturalne ukształtowanej. Tężejący w płóciennym worku gips sam „odnajdywał” naturalną formę, zdeterminowaną właściwościami użytych materiałów – elastycznością płótna, własną masą i objętością. Z praktyki fotograficznej heliografia „Dialog” z cyklu „Discovery” (1984) jest przykładem fotografii bezkamerowej – papier fotograficzny był naświetlany bezpośrednio prze półprzejrzyste modele. „Oda” z ostatniego cyklu dzieł Autora „Omamy”(1984) to przykład obrazów fotochemicznych, „dotykowych” w których medium piktoralnym był wywoływacz. Osobne miejsce w l’œuvre Pawłowskiego zajmuje „Genesis” (1967). Artysta fotografował aparatem małoobrazkowym swoje ręce na tle nieba (początkowo cykl nosił opisowy tytuł „Ręce”).
Wystawę dopełnia filmowa wersja „Kineform” – improwizowanych na żywo animacji świetlnych z lat pięćdziesiątych, które wówczas były sensacją wieczorów legendarnego dziś teatru Cricot 2.
Współorganizatorem wystawy jest Starmach Gallery z Krakowa.
Fotografia u góry: Andrzej Pawłowski, Dialog 03–84 (cykl Discovery), 1984
Andrzej Pawłowski, Genesis, I–6, 1967