Wystawa to zaproszenie do wędrówki ścieżkami wypełnionymi teatralnym duchem w niezrównanych przedstawieniach scenografii polskiej. Prace artysty nie są jedynie dekoracją, lecz opowieścią o niezwykłych wymiarach interpretacyjnych, w których to, co ponadczasowe i uniwersalne, pokazane jest często w sposób realny i odarty ze zbędnych aluzji. Wystawa jest dowodem, że teatr dzieje się już w chwili pierwszego pomysłu na wizualne przełożenie opowieści reżysera. Wydarzenie zostało zrealizowane dzięki współpracy Galerii Kameralnej ATElier Kultury oraz Muzeum Śląskiego w Katowicach.
"Andrzej Kreutz Majewski dążył w swojej twórczości do uniwersalizacji znaczeń, sięgając do ponadczasowej i ponadkulturowej symboliki. Prace artysty integrowały inspiracje zaczerpnięte z śródziemnomorskich tradycji z nurtami współczesnej scenografii, koncentrującymi się na syntezie sztuk. Analogiczne wątki i znaki plastyczne odnaleźć można tak w jego malarstwie, jak i w projektach teatralnych. Przebija z nich egzystencjalny lęk przed śmiercią, poczucie zagrożenia, choć nie do końca zdefiniowane - realne i namacalne. W jego dziełach natura ulega biologicznemu rozkładowi, a dzieła rąk dawnych cywilizacji przekształcają się w ruiny, stające się jednością z tym, co organiczne. ...
Wystawa rozpoczyna XXXI Spotkania Teatralne.
Andrzej Kreutz Majewsaki
Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Andrzej Kreutz Majewski zadebiutował w 1959 roku scenografią do Horsztyńskiego Juliusza Słowackiego, wystawionego na deskach Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie. W rok po debiucie zaprojektował na krakowską scenę scenografię do Troilusa i Kresydy W. Szekspira w reżyserii Bohdana Korzeniowskiego. W recenzjach spektaklu zwracano uwagę na niesztampowe ukazanie przez scenografa epoki elżbietańskiej przez motywy secesyjne, uzupełnione współczesnymi, malarskimi odniesieniami. Artysta wspominając tę realizację podkreślał, że tworzył kształt plastyczny przedstawienia z myślą o przywróceniu mu malarskimi środkami właściwej teatrowi iluzorycznej pespektywy i przestrzeni. Zaledwie dwa lata później Andrzej Kreutz Majewski za scenografię do Hamleta W. Szekspira otrzymał II nagrodę na Biennale w Paryżu, a w roku 1962 miała miejsce premiera pierwszej w jego dorobku scenografii do utworu muzycznego. Na deskach Opery Warszawskiej wystawione zostały trzy jednoaktówki: kantata Syn marnotrawny K. Debussy’ego, balet Święto wiosny I. Strawińskiego i sceniczne oratorium Judith A. Honeggera w inscenizacji, reżyserii oraz choreografii A. Rodriguesa.
W 1966 roku Andrzej Kreutz Majewski otrzymał nominację na stanowisko naczelnego scenografa Teatru Wielkiego w Warszawie, które pełnił do roku 2005. Uznawany za najwybitniejszego polskiego scenografa operowego, twórca zrealizował w Teatrze Wielkim ponad 80 spektakli operowych i baletów. W tym okresie zaczęła się międzynarodowa kariera artysty, która zaowocowała współpracą z czołowymi europejskimi i światowymi teatrami. W Polsce i poza jej granicami twórca zaprojektował scenografie do ponad 300 spektakli dramatycznych oraz muzycznych."
Sylwia Ryś - Kustosz / Muzeum Śląskie