Wystawa “Tyle kilometrów, parę słów” prezentuje wczesne prace Amola K Patila, w których kształtuje się jego wyjątkowy język artystyczny. Szczególną rolę w życiu Patila odegrały w tamtym okresie niezwykła postać ojca artysty – Kishana – wędrownego dramaturga, oraz jego dziadka – Gunija – pieśniarza. Wywodzący się ze społeczności dalickiej Gunij i Kishanstawiali, każdy na swój sposób, opór niesprawiedliwościom i wykluczeniu. Odkryte przez Amola rzeczy po przedwcześnie zmarłym ojcu zawierały dyktafon z nagraniami wypowiedzi najemnych robotników, szkice scenariuszy, a także teksty Gunija.
Tradycja powady, żywa w Indiach do dziś, polega na śpiewie, bliskim rapowanej narracji, pełnym gniewu wobec systemu kastowego oraz odniesień do B.R. Ambedkara, twórcy indyjskiej konstytucji i czołowego myśliciela dalickiej społeczności. Ich dynamika i zaangażowanie ideowe stały się dla Amola K Patila punktem wyjścia do wykorzystywania podwójnego dziedzictwa: prywatnego i publicznego. Artysta interpretuje archiwum ojca i na własnych warunkach zgłębia uprawianą przez niego estetykę niezgody – poprzez mikroopowieści i osobiste gesty.
Tytuł wystawy został zaczerpnięty z jednej z prac Amola K Patila, w której pojawiają się motywy migracji i fragmentarycznego języka – słów urwanych, przerwanych, rozsianych. Odnosi się zarówno do fizycznej rozłąki, jak i do symbolicznych kilometrów dzielących pokolenia, klasy społeczne oraz sposoby opowiadania historii.
Dla Patila system kastowy to nie tylko temat historyczny, lecz także wciąż powracająca forma przemocy, która kształtuje jednostkowe doświadczenia i zbiorową pamięć. Prace te są próbą odzyskiwania głosu przez osoby wykluczone i stawiania oporu tej przemocy. Artysta ukazuje systemowe działanie opresji: poprzez instytucje, także poprzez język, pamięć, milczenie i ciało.
Amol K Patil (ur. 1987, Bombaj, Indie) – indyjski artysta wizualny, którego praktyka koncentruje się na tematach wykluczenia społecznego, pamięci i dziedzictwa Dalitów. Czerpiąc z historii własnej rodziny – w tym dorobku ojca, dramaturga, oraz doświadczeń życia w robotniczej dzielnicy Bombaju – tworzy prace łączące rysunek, instalację, wideo i dźwięk. Jego poetyckie i polityczne narracje osadzone w lokalnym kontekście, niosą uniwersalne znaczenia. Prezentował swoje prace m.in. na documenta 15 (Kassel, 2022), Yokohama Triennale (2020), w The Showroom (Londyn), Centre Pompidou (Paryż, 2017), Stedelijk Museum (Amsterdam, 2015), oraz na Biennale w Pune i Dakarze (2016).