Urodzone w 1932 roku siostry bliźniaczki, indywidualności polskiej sceny artystycznej lat 60. i 70, były na niej obecne już od studiów w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, które rozpoczęły w roku 1952, a ukończyły w 1957. Studiowały malarstwo w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa; Alicja w 1958 roku obroniła aneks z ceramiki w pracowni prof. Wandy Gołakowskiej. Były związane ze środowiskiem Galerii Krzywe Koło, gdzie w 1961 roku po raz pierwszy pokazały swoje prace. Wielokrotnie wystawiały wspólnie, również poza granicami Polski – we Francji, Niemczech, Stanach Zjednoczonych. W 1979 roku w domu na warszawskim Żoliborzu założyły galerię, prowadzoną przede wszystkim przez Alicję. Galeria A.B. Wahl specjalizowała się głównie w sztuce wywodzącej się z tradycji surrealizmu, która nieobca była również samym siostrom. Wystawiali w niej m.in. Jan Lebenstein, Jan Tarasin, Franciszek Starowieyski, Tadeusz Brzozowski, Zdzisław Beksiński, Tadeusz Dominik, Jacek Sienicki, Teresa Pągowska. W latach 80. Odbyła się tu słynna wystawa rysunków Witkacego.
W lokalu_30 prezentujemy twórczość artystek z lat 70. To przede wszystkim rysunki tuszem na papierze. We wcześniejszych latach prace sióstr Wahl były bardzo jednorodne, niemal trudne do rozróżnienia. Z początkiem lat 70. zaczynają ewoluować. Alicja okazuje się raczej kolorystką, Bożena sięga po ciemne tusze. Kreska Alicji staje się miększa, Bożeny – bardziej drapieżna. Mimo to ich szuka jest ze sobą blisko związana, pełna osobistych odniesień, spotkań, konfrontacji. Widać to na papierze, a jak wspominają córka i wnuczka Alicji – działo się to również w rzeczywistości. Splecione ze sobą nicią wspólnej biografii, aktywności artystycznej oraz towarzyskiej siostry zaczynają rozchodzić się w odrębnych kierunkach.