Spojrzenie na Aleksanra Salija to wystawa nestora ostrowieckiego środowiska artystycznego. Aleksander Salij oprócz oczywistego zamiłowania do fotografii przedstawi owoc swoich fascynacji rysunkiem i malarstwem akwarelowym. Taka prezentacja w sposób niezwykle ciekawy dopełni szkic artystycznej sylwetki Salija.
Aleksander Salij, ur. 1942 r. w Kuropatnikach na Kresach Wschodnich. W 1957 roku zamieszkał w Polsce. W latach ’60 był instruktorem plastyki i fotografii w Powiatowym Domu Kultury w Czarnkowie. Studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Dwukrotnie uzyskał stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki. Należy do Związku Polskich Artystów Fotografików od 1979. Zaangażowany w „Grupę V”, wyodrębnioną z Grupy 10.
Związany z Ostrowcem Świętokrzyskim od 1967 roku - pracował jako fotograf w Zakładzie Doświadczalno – Badawczym w Hucie Ostrowiec. Wiele portretów ostrowieckich hutników publikował w hutniczej gazecie ”Walczymy o stal”.
Zajmował się głównie fotografią, ale również malarstwem i rysunkiem. W swojej twórczości podejmował temat krajobrazu, portretów, dokumentacji codzienności wciąż poszukując, eksperymentując. Autor cykli: „Szczelina”, ”Struktury”, „Ślady”, „Koncepcja Przestrzeni”, „Ręce”. Jego fotografie charakteryzuje specyficzny mrok, światło i cień, fragmentaryczność i wybiórczość kadru oraz nuta ekspresji. Jest także autorem cyklu fotografii abstrakcyjnej, we własnej technice zwanej chemigrafią.
Brał udział w około 200 wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych uzyskując kilkadziesiąt nagród, z których najważniejsze to: wyróżnienie honorowe na Międzynarodowym Salonie „Venus 73” w Krakowie; medal „Europa 75” – Hiszpania; „Złocisty Jantar” 1979, 1982, 1983 – Gdańsk; I nagroda na Dorocznej Wystawie Okręgu Świętokrzyskiego w Kielcach; medal na „Biennale Krajobrazu”w 1983 r., 1985 – II nagroda.
Odznaczony kilkoma medalami za swoją działalność twórczą, m.in.: medalem 150-lecia fotografii za zasługi w rozwoju fotografii polskiej.