Malarstwo Agnieszki Rowińskiej, eksploruje granice między świadomością a nieświadomością. Proces twórczy autorki rozpoczyna się w momentach, gdy podświadome obrazy wyłaniają się na granicy snu i przebudzenia, a następnie są przekształcane w materialne formy. Monochromatyczna kolorystyka oraz technika malowania stwarzają poczucie duchowego odosobnienia, odzwierciedlając poszukiwanie transcendentnych doświadczeń poza tradycyjnymi religiami. Malowanie małych kropek, nadaje pracom Rowińskiej medytacyjny charakter, wzmacniając ich kontemplacyjny wymiar.
Jej twórczość zakorzeniona jest w koncepcji zbiorowej nieświadomości Junga, obejmującej uniwersalne archetypy i symbole wspólne dla całej ludzkości, przekazywane niezależnie od indywidualnych doświadczeń. Obrazy wyłaniające się z nieświadomości mogą ujawniać ukryte potrzeby duchowe, które łączą na głębszym, zbiorowym poziomie. Proces twórczy Rowińskiej polega na uchwyceniu momentów, gdy nieświadomość przenika do świadomości, a następnie ich materializacji na płótnie. Kluczowym elementem jej techniki jest powtarzalność gestów, pełniących funkcję mantry, wprowadzając autorkę w stan oderwania od codziennej rzeczywistości.
kuratorka Karina Dudzińska
Agnieszka Rowińska to artystka wizualna, której twórczość eksploruje pogranicza sztuki, duchowości i rozwoju wewnętrznego. Jej praktyka wyrasta z osobistego procesu poszukiwania sensu, tożsamości i kontaktu z tym, co niewidzialne. W centrum jej zainteresowań znajdują się pamięć, sny, nieświadomość oraz uniwersalne dążenie do duchowego doświadczenia poza granicami ustalonych systemów religijnych.
W 2016 roku uzyskała dyplom magisterski na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Brała udział w międzynarodowych rezydencjach artystycznych w Niemczech, Włoszech, Islandii i na Filipinach, które poszerzyły jej perspektywę i umożliwiły dalsze badanie roli nieświadomości w procesie twórczym. Jej prace często pełnią funkcję narzędzi introspekcji i budowania głębszego kontaktu ze sobą i z innymi.
Rowińska posługuje się malarstwem, instalacją i wideo, tworząc immersyjne przestrzenie, które zachęcają do kontemplacji. Jej sztuka unika dosłowności i językowych ograniczeń — oferuje współczesną formę duchowości, otwartą na różnorodne interpretacje i wrażliwość odbiorców. Wierzy w moc sztuki jako uniwersalnego języka, który przekracza granice kulturowe i pozwala dotknąć tego, co wspólne i pierwotne.
Jej prace były prezentowane na wystawach indywidualnych, m.in.:
„Zwidzenia”, ArtOffice, Warszawa (2023)
„Afterimage”, iPazi Factory, Piza (2019)
„Delusions”, Somos Gallery, Berlin (2017)