Agnieszka Obidzińska. Morfologia przestrzeni niedomkniętej

Mapa jako szczególny sposób spojrzenia na krajobraz, jest z jednej strony narzędziem poznania, czy rozpoznania (mapowania) tego co jest; z drugiej zaś narzędziem twórczego otwierania nowych przestrzeni, nowych możliwości. Tworzenie własnego świata lub jego potencjalnych wersji.
Tworzenie mapy to – tak samo jak w przypadku tworzenia każdego obrazu – kadrowanie, czyli nieustanne podejmowanie decyzji, nie tylko który wycinek rzeczywistości zawrzemy w kadrze, ale i które jej aspekty są istotne i dlaczego warto na nie zwrócić uwagę. To nieustanne docenianie rzeczywistości.
Przestrzeń nie tylko nas otacza, ale też my składamy się z przestrzeni; przestrzeń nas kształtuje, ale i my ją kształtujemy. Struktura fraktalna świata sprawia, że nie ma wyraźnej różnicy ani granicy pomiędzy podmiotem ludzkim a Universum – jesteśmy jednym. 
Kontemplacja świata jest zarazem poznawaniem siebie. Pozwolenie działać naszej twórczej intuicji jest pozwoleniem światu objawić się przez nas jako medium. Poprzez nasze wybory estetyczne, wszechświat sam siebie wybiera.