„Wydaje mi się, że cztery tak zatytułowane obrazy Agnieszki, pokazują pewne wydarzenia, które zlokalizowała w przestrzeniach posiadających swój własny czas i właściwości. Wiadomo, że abstrakcje można „czytać”/przeżywać według wzoru własnego serca. Toteż, gdy patrzę na „Czasoprzestrzenie” Agnieszki, mam wrażenie, że one reagują na moją, skupioną na nich, uwagę. W rytm mojego pulsu „latarnie sensu” zapalają się w różnych punktach ich przestrzeni, a wewnętrzna dynamika obrazu zmienia się w zależności od mojego (psychicznego i fizycznego) miejsca, w którym się znajduję, obserwując ten magiczny „moment latarni”. Na dwóch „Czasoprzestrzeniach” masywne „płyty tektoniczne” przedstawionego „świata” napierają na siebie z ogromnym naprężeniem. Wydają się być powłoką dla ukrytej pod nią, buzującej energii. Może niszczycielskiej. A może twórczej.”
fragment tekstu Ludmiły Figiel
AGNIESZKA LORENC (01.04.1979 – 22.04.2021)
Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego im. Seweryna Goszczyńskiego i Państwowej Szkoły Muzycznej w Nowym Targu. W latach 1998–2003 studiowała w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. Antoniego Fałata i prof. Andrzeja Sadowskiego. Dyplom z malarstwa u prof. Andrzeja Sadowskiego pt. „Maski i pozy”. Aneks z rysunku u ad. II st Waldemara Szysza pt. „Pejzaż ciała”. Od 2004 r. zajmowała się projektowaniem i wystrojem wnętrz w instytucjach , ośrodkach kultury, galeriach handlowych, domach i mieszkaniach w Polsce i w Szwajcarii.