Artyści: Marco Angelini i Andrea Pinchi
Porównanie symboliki dwóch rzymskich artystów. Jest to w zasadzie „poważna” gra, w którą grają artyści Marco Angelini i Andrea Pinchi. Dobrze się bawią, stawiając czoła dwóm solowym pokazom na wystawie ,,Abstrakcyjne natężenie znaków ". Odkrywanie języka na nowo za pomocą całkowicie osobistego kodu, który odpowiada na potrzeby raczej estetyczne i emocjonalne niż funkcjonalne.
W semiotyce znak definiuje się jako „coś, co oznacza coś innego, dla każdego w różny sposób ". To jest punkt wyjścia dla prac Angeliniego i Pinchi, którzy nie tyle koncentrują się na naturalnych znakach - które nie zostały tylko stworzone, aby coś znaczyć, ale które odnoszą się do innych przedmiotów - lub na sztucznych znakach - stworzonych do komunikacji, a tym samym do przesyłania koncepcji - ale na innej kategorii znaków.
Wystawa ma na celu nadanie nowej i oryginalnej interpretacji tej kategorii znajomości znaków, które - zgodnie z teorią Charlesa Sandersa Peirce'a - określa się mianem bogów „znaki symboliczne” lub „kody”. W przypadku znaków lub kodów symbolicznych, w rzeczywistości związek istnienia między znaczonym a znaczącym jest arbitralne, w przeciwieństwie do tego, co dzieje się w obecności znaków ikonicznych (w których znaczący jest podobny do znaczonego) lub znaków indeksu (w których występuje fizyczne połączenie między znaczącym a znaczonym).
Każdy z artystów przedstawia te znaki, używając własnego i oryginalnego charakteru, medium wypowiedzi. Płótna Angeliniego, skrawki tkanin i akrylu, różnych rozmiarów - wyjaśnia kurator - redukują pisanie do zera, wymyślając na nowo nowe poprzez sztukę. Płynne, otwarte, plastyczne i dające się zinterpretować pismo. Kod, który tego nie robi zawiera w sobie odpowiedzi (znaczenie) i generuje pytania, które są zawsze różne w zależności od siebie dla oka patrzącego. " Zamiast tego Pinchi opracowuje swój semantyczny wszechświat, tzw. Pincbau. „Dzięki bliskim mu ekspresyjnym sposobom, jak „ strzała w kształcie serca” odmienia on na różne sposoby za pomocą bardzo różnych materiałów, w ten sposób Pinchi inscenizuje własną, osobistą narrację, która - dzięki wiedzy technicznej i plastycznej równowadze jego prac - nadaje ikoniczny i teatralny smak komunikacji autora.
Ostatecznie wystawa ma być hymnem do komunikacji niewerbalnej we wszystkich jej aspektach form, a zwłaszcza rewolucyjnej wolności sztuki w akcie, który przekazuje.
Tekst kuratora: Raffaella Salato
Tłumaczenie: Jan Kozaczuk