William Klein urodził się w 1928 roku w Nowym Jorku. Tuż po zakończeniu II Wojny Światowej odbywał służbę wojskową w Niemczech, a po demobilizacji przyjechał do Paryża z pragnieniem poświęcenia się malarstwu. Początkowo studiował na Sorbonie, gdzie uczył się języka francuskiego oraz uczęszczał na wykłady z historii sztuki. W latach 1948-1951 uczył się malarstwa w pracowniach André Lhote i Fernanda Légera w paryskiej Académie Grande Chaumière. W roku 1952 podróżował po Holandii, gdzie na wyspie Walcheren, na której Mondrian spędził I Wojnę Światową wykonał serię zdjęć starych domów. Zdjęcia opublikowane rok później w mediolańskim piśmie Domus oraz w Vogue, otworzyły drogę do kariery artystycznej młodego artysty. Na zaproszenie Alexandra Libermana, dyrektora artystycznego Vogue, William Klein w 1954 roku pojechał do Nowego Jorku w celu fotografowania miasta. Książka zatytułowana Life is good and good for you in New York. Trance, Witwess, Revels czyli „dziennik nowojorski” ukazała się w 1956 roku w Paryżu. Włoski reżyser filmowy Federico Fellini oczarowany jego zdjęciami zaprosił go w tym samym roku na plan swojego następnego filmu. Pobyt we Włoszech zaowocował publikacją w 1958 roku kolejnej książki poświęconej tym razem Rzymowi. W tym samym roku William Klein wykonał pierwsze fotografie mody dla pisma Vogue i nakręcił pierwszy film krótkometrażowy Broadway by Night. Na początku lat sześćdziesiątych powstają kolejne książki albumowe, w których artysta prezentuje subiektywną fotograficzną wizję Moskwy oraz Tokio. W tym czasie William Klein zaczyna koncentrować się na pracy kinematograficznej : wykonuje serię filmów krótkometrażowych, pracuje dla telewizji oraz kręci film fabularny z francuską aktorką Simone Signoret, zatytułowany Le Grand Magasin. W roku 1966 na ekranach kin pojawia się Qui êtes-vous Polly Maggoo? (Kim Pani jest Polly Maggoo?). Sukces odniesiony przez film, pozwala Williamowi Kleinowi na ścisłą współpracę z reżyserami takimi jak : Jean-Luc Godard, Claude Lelouche czy Alain Resnais. Interesuje go tematyka społeczna i polityczna. W roku 67 kręci antyamerykański film-pamflet związany z wojną w Wietnamie Mister Freedom, który zablokowany przez cenzurę ujrzy „światło dzienne” dopiero dziewięć miesięcy później. W roku 68, kręci film poświęcony wydarzeniom Majowym w Paryżu, film ten trafi na ekrany dopiero dziesięć lat później. W roku 1978 William Klein jest honorowym gościem Międzynarodowych Spotkań Fotografii w Arles, co w praktyce oznacza jego powrót do fotografii. Pomimo, że powstają nowe filmy jego autorstwa (The Little Richard Story 1980, The French 1981), artysta jest skoncentrowany głównie na fotografii, a na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia po ponad czterdziestu latach powraca do malarstwa, wykorzystując tę technikę do „retuszu” plansz kontaktowych. W rezultacie powstaje seria Contacts peints. W międzyczasie artysta uzyskał liczne wyróżnienia we Francji oraz poza jej granicami : Grand Prix National de la Photographie, został uhonorowany wyróżnieniem officier des Arts et des Lettres, w roku 1990 uzyskał szwedzką nagrodę Hasselblad, a muzeum MOMA w San Francisco poświęciło mu wystawę inauguracyjną w 1995 roku. Dziesięć lat później zostało mu przyznane Grand Prix de la Photo Espana w Madrycie. Wystawa retrospektywna Williama Kleina przygotowana przez Alain Sayaga w ścisłej współpracy z artystą zadedykowana jest żonie i wieloletniej wiernej współpracownicy artysty - Jeanne, która zmarła 11 października 2005 roku.