Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Obraz wzmiankowany w katalogu:
Alfred Lenica. Malarstwo, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, Warszawa 1974, poz. 435.

Malarstwo Lenicy niesie samoistny, osobisty, wieloznaczny przekaz, a równocześnie działa jak witraż. Drogą zabiegów autora osiąga ono siłę przyciągania wzroku także jako płaszczyzna o charakterze dekoracyjnym, w której właśnie chyba istnienie „światła” odgrywa największą rolę.
Urszula Czartoryska


Autorskie tytuły obrazów Alfreda Lenicy cechują się zarówno poetycką metaforą, jak i odwołaniem do konkretnego przedmiotu czy rzeczywistości. Dla odbiorcy jego dzieł są ważną wskazówką, uruchamiającą wyobraźnię i zachęcającą do podążania za myślą twórcy. Abstrakcyjne formy, które stanowiły środek artystycznego wyrazu emocji i przeżyć malarza, zyskują tym samym interpretacyjną kotwicę. „Nasłoneczniony brzeg” jest jednym z takich dzieł. Ten muzealnej klasy, niezwykle dekoracyjny obiekt, można zaliczyć do sztandarowych dzieł artysty z poł. lat 60. Widoczne są w nim inspiracje surrealizmem, żywiołowość w tworzeniu form i nadawaniu konturów. Jednocześnie, szczególnie interesująco przedstawia się wyraźnie zarysowany główny kształt kompozycyjny i przyciągające wzrok białe „słońce”. „Nasłoneczniony brzeg” charakteryzuje się swoistą symetrią, wyjątkową na tle innych dzieł tego twórcy.

W roku powstania omawianego obrazu Lenica eksponował swoje prace przykładowo w krakowskiej Galerii Krzysztofory i łódzkim Ośrodku Propagandy Sztuki. W Nowym Jorku był jednym z wystawców podczas „17 Polish Painters” w New York D'Arcy Galleries. Aktywnie uczestniczył w szeregu innych wystaw w kraju i za granicą. 

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Obecność malarstwa informel w polskiej sztuce powojennej zawdzięczamy w dużej mierze Tadeuszowi Kantorowi. Jego zagraniczne podróże, także do Francji, rozbudzały malarskie inspiracje i dawały wgląd do najnowszych poszukiwań europejskich twórców. Kantor chłonął nowe idee, filtrując je przez własną wrażliwość i zaszczepiając w postaci oryginalnych dzieł w polskie realia lat 50. i 60. Oferowany obraz pochodzi z momentu przełomu: końcowego okresu fascynacji Kantora sztuką informel i przejścia do kolejnego etapu: charakterystycznych asamblaży. Informel rozumiał artysta jako żywiołowy zapis przeżyć, emocji, namiętności. Przenosił je na płótno w postaci bezforemnych kształtów, gęstych połaci farby, nieregularnych układów kompozycyjnych. Były zapisem spontanicznych ruchów ręki artysty, a towarzysząca przy ich tworzeniu energia i emocje artysty, do tej pory odczuwalne są przez odbiorców jego sztuki. W dziele „Informel” Kantor ciekawie zagrał plamą barwną. Na płasko malowanym, zgaszonym kolorystycznie tle, malarz umieścił intensywne warstwy beżu, akwamaryny i odcieni pomarańczowego. Dodatkowo dynamizują płaszczyznę płótna i wzmacniają ekspresyjny przekaz.

Obraz wybitnego awangardowego twórcy i wizjonera teatru XX wieku, powstał w I poł. lat 60., w okresie kiedy Kantor realizował m. in. inscenizacje do dramatów Witkacego: „W małym dworku” (Teatr Informel, 1961) czy „Wariat i zakonnica” (Teatr Zerowy, 1963). W tej dekadzie artysta przeprowadził szereg happeningów artystycznych (przykładowo „Lekcję anatomii wedle Rembrandta”, 1968). Współtwórca Grupy Młodych Plastyków do połowy lat 70. tworzył scenografię i kostiumy teatralne. W latach 60. powrócił do pracy jako pedagog na krakowskiej ASP. 

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Zestawienie czerni i bieli jest jednym ze znaków rozpoznawczych dzieł Ryszard Winiarskiego. Charakterystyczne układy kwadratów, o kolejności których decydował rzut kostką do gry i niezwykle inspirujące połączenie logiki i przypadku ze sztuką, nadal wyróżniają się w kanonie sztuki współczesnej. Oferowane, okazałe płótno jest kwintesencją stylu artysty. Jednocześnie powstało w znaczącym okresie artystycznej biografii malarza.

Wpływ malarstwa tzw. nowego ekspresjonizmu oraz innych tendencji w sztuce, przyczynił się do zmian w koncepcji artystycznej Ryszarda Winiarskiego. Istotną rolę w tworzeniu obiektów zaczęła odgrywać intuicja. Dodanie do ściśle pragmatycznego, matematycznego procesu działania, ładunku emocjonalnego, nadało nową jakość dziełom artysty.

W katalogu jego prac, oprócz kwadratów, zaczęły pojawiać się także inne struktury, nawiązujące przykładowo do reguły góry lodowej (projekt w mieście Groningen czy w Chełmie). W latach 80. powstał m. in. „Czarny kwadrat, czyli fruwająca geometria” - instalacja, na którą składały się pocięte kwadraty, połączone w nową strukturę. W 1984 roku odbyła się wystawa indywidualna „Geometria w stanie napięcia” w Galerii „RR” w Warszawie. Ryszard Winiarski uczestniczył również w wystawach zbiorowych w Galerii „Zapiecek” i Muzeum Narodowym w Warszawie.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Oferowana praca należy do jednego z najbardziej rozpoznawalnych cyklów artysty. Składały się na niego zarówno inspiracje tożsamością narodową i historią (powstanie warszawskie, tematyka wojenna), jak i twórczością Opałki, Rothko czy Grupy Gutai. Krew jako ich motyw przewodni i powielana przy kolejnych pracach technika wykonania, nadają im dodatkowy wspólny mianownik. Kompozycja „Bloody Black” tworzy gęstą strukturę czarnych, dość regularnych plam, łączących się nieraz w bardziej rozbudowane formy. Biel i czerń to jedyne kolory obecne na płótnie. Oszczędność zastosowanych środków artystycznych intrygująco współgra z ekspresyjną, dynamiczną stroną wizualną dzieła. 

Proweniencja:
- kolekcja prywatna, Polska
- zakup w Domu Aukcyjnym Sztuka, Kraków - 1998 r.
- kolekcja Marii i Józefa Grabskich, Kraków - do 1998 r.
- kolekcja Teresy Wróblewskiej, żony artysty, Kraków - do 1989 r.

Obraz wystawiany:
- Andrzej Wróblewski 1927–1957. Retrospektywa, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa 31.10 - 3.12.1995; Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 26.01 - 31.03.1996
- Galeria Sukiennice, Kraków 1998

Obraz reprodukowany:
- Andrzej Wróblewski, pod red. Z. Gołubiew, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Muzeum Narodowe w Krakowie, Fundacja Instytut Promocji Sztuki, Warszawa 1998, s. 110 (il. barwna)
- Katalog Aukcja nr 4. Malarstwo, rzeźba, Polski Dom Aukcyjny Sztuka, Pałac Sztuki, Kraków 1998, poz. 58 s. 106-107 (il. barwna)


Obraz wzmiankowany:
- Andrzej Wróblewski, pod red. Z. Gołubiew, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Muzeum Narodowe w Krakowie, Fundacja Instytut Promocji Sztuki, Warszawa 1998, s. 186
- Unikanie stanów pośrednich. Andrzej Wróblewski (1927–1957) / Avoiding Intermediary States, pod red. M. Ziółkowskiej, W. Grzybały, Fundacja Andrzeja Wróblewskiego, Instytut Adama Mickiewicza, Hatje Cantz Verlag, 2014, s. 408, 409


Bibliografia:
- Spis 1989, nr 3.3
- Spis prac niewyst., 1958, s. 54, nr 72
- Kalendarzyk, 1954



Unikatowe dzieło Andrzeja Wróblewskiego. Prezentacja tego obiektu ma rangę artystycznego wydarzenia i jest niepowtarzalną okazją dla miłośników twórczości artysty. Znakomita proweniencja dzieła obejmuje m.in. pochodzenie ze zbiorów żony artysty, a historia wystawiennicza wpływa na wartość kolekcjonerską obiektu.

Olejne kompozycje Wróblewskiego są rzadkością na polskim rynku sztuki. Ostatnio, obiekt wykonany tą techniką pojawił się na aukcji blisko trzy lata temu. Wróblewski, mimo tragicznej śmierci w młodym wieku, pozostawił po sobie bogaty dorobek, który na trwale zmienił oblicze polskiej sztuki powojennej. Co więcej, wpłynął na działalność artystyczną kolejnego pokolenia malarzy, jak choćby Jarosława Modzelewskiego.

Drewniana skrzynia, na której niedbale ułożonych jest kilka par butów i szczotka, zajmują centralną, największą część kompozycji. Przedmioty umieszczone są na tle jasnej ściany i podłogi w rdzawym kolorze. Artysta realistyczne oddał szczegóły motywu. W płasko, szeroko malowanej plamie barwnej zadbał o zróżnicowanie tonacji kolorystycznej i modelunek światłocieniowy. Wybór tematyki obrazu odwołuje się do intymnej, domowej przestrzeni malarza. Przemawia za tym datowanie pracy i jeden z przełomowych momentów w jego biografii - narodzin syna Andrzeja. W katalogu z reprodukcją oferowanego dzieła czytamy: „Poza obrazami-manifestami, w twórczości artysty odnaleźć można także dzieła należące do realizmu »intymistycznego«, jak martwe natury komponowane z przedmiotów codziennego użytku”. W latach 50. malował także sceny z życia rodzinnego, przykładowo „Teresę karmiącą” czy „Karmiącą przy balkonie”.

W prywatnym kalendarzyku z 1954 roku, między datami 19 -24 lipca, artysta zanotował powstanie m.in. obrazu „Moje buty” i rysunków z tym motywem. Znane są trzy takie przedstawienia wykonane tuszem i akwarelą, różniące się ułożeniem przedmiotów. Prezentowany obraz stanowi malarskie i kompozycyjne rozwinięcie tego motywu w technice olejnej. Wydaje się, że nie był szczególnie eksponowany przez malarza, co wpływa także na wyjątkowość namalowanej sceny.
Andrzej Wróblewski posługiwał się symboliką przedmiotów, jak choćby kuli czy motywem ryb także pod koniec lat 40. Jego malarstwo wyrastało z ogromnej wrażliwości i daru wnikliwej obserwacji, co przekładało się na przejmujące, zaangażowane społecznie tematy dzieł, ukazujące tragizm ludzkiego losu. Bolesne doświadczenia i kruchość egzystencji rezonowały w dziełach artysty, szczególnie w ostatnich latach jego życia. Opisywany obraz daje wgląd do nieco innej, bardziej wyważonej przestrzeni artystycznych poszukiwań mistrza.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

To przejmujące, olejne dzieło Zdzisława Beksińskiego, powstało w połowie lat 90. Motyw głowy i twarzy przeplatał się w twórczości artysty jako samodzielny temat, ale był często wykorzystywany także w bardziej rozbudowanych kompozycjach. Co ciekawe, artysta jawnie przyznawał się do swojej fascynacji twarzą jak swego rodzaju zjawiskiem: elementem różnicującym, ale i uniwersalnym, czysto ludzkim. Oferowane dzieło dobrze reprezentuje cechy malarstwa Beksińskiego z tego okresu: skupienie się na figurze ludzkiej, stonowanej kolorystyce czy gładkiej fakturze. Znakomity warsztat, głęboko przemyślane pociągnięcia pędzla, są typowe dla artysty, który jak przyznawał w jednym z wywiadów starał się „unikać spontaniczności w obrazie”. Decyzja artysty o ukończeniu obrazu nieraz poprzedzona była wielokrotnym doprecyzowaniem elementów kompozycji, dzięki czemu stawał się on niezwykle przemyślany.

Monumentalne przedstawienie profilu głowy pozwala na dokładne przyjrzenie się malarskiej tkance, z jakiej zbudowana jest głowa postaci. Z syntetycznych, płasko prowadzonych plam koloru przebija gęsta pajęczyna linii - żył, nadająca głębi i urealniająca postać. Jasne błękity i brązy dają efekt niemal przeźroczystości tajemniczej istoty. Dzięki znacznemu powiększeniu profilu, kontakt odbiorcy dzieła i jego bohatera, staje się wyjątkowo intymny.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Abstrakcja, którą Edward Dwurnik wprowadził do swojego malarstwa szczególnie na początku lat 2000,
pozostaje mniej charakterystycznym kierunkiem w twórczości artysty. Co jednak ciekawe, malarz
przywiązywał do niej duże znaczenie, a niefiguratywne kompozycje postrzegał jako akt czystej malarskiej
ekspresji. Widać to wyraźnie w opisywanym obrazie, z charakterystycznie rozedrganymi i spontanicznie
rozlanymi plamami koloru, który należy do cyklu „Dwudziesty piąty”. W „Obrazie nr 176” znaczącą rolę
odgrywa intensywność barw. Zestawienie dwóch mocnych kolorów: czerwonego i niebieskiego, wypełnia
przestrzeń płótna energetycznym ładunkiem. Malarstwo Dwurnika w takiej odsłonie rzuca nowe światło
nie tylko na zakorzenioną w artyście potrzebę emocjonalnej ekspresji, ale i swobodę procesu twórczego,
która jak twierdził, dawała mu wiele satysfakcji.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Już od początku lat 60. artysta pracował nad ważnym cyklem „Creatures abominables”, swoistym bestiariuszu, którego tematyka rozwijana była w kolejnych dziełach. Składały się na niego wizerunki pradawnych kreatur często o niepokojącej fizjonomii. Podobnie jak w innych tego typu dziełach, „Mouton” to obraz o jednym, dominującym motywie. Z 1974 roku, tego samego co opisywane dzieło, pochodzi kompozycja „Lekcja zoologii”, w której artysta podjął temat animalistycznych popędów w naturze człowieka. Motyw ten był jednym z kluczowych w twórczości malarza. Lebensteina interesowała zmysłowość i jej aspekt biologiczny czy nawet czysto fizjologiczny. Przywoływanie siły zwierzęcych instynktów tkwiących w człowieku odnaleźć można w licznych przedstawieniach prehistorycznych zwierząt. Lebenstein obficie korzystał z kulturowych archetypów. Z jednej strony dzieła artysty przesycone są wątkami eschatologicznymi, z drugiej - erotycznymi. Towarzyszyła im najczęściej aura katastrofy i nieuchronnego rozpadu.

W roku powstania omawianego obrazu Jan Lebenstein wykonał znakomite ilustracje do książki „Folwark zwierzęcy” George’a Orwella. Pod koniec tej dekady (1979) ilustrował również biblijną Księgę Hioba. Lata 70. i 80. zaznaczyły się także zmianami w technice malarskiej. Od 1976 roku artysta posługiwał się głównie gwaszem i temperą, rezygnując na trzynaście lat z techniki olejnej. W 1976 roku został uhonorowany nagrodą nowojorskiej Fundacji Alfreda Jurzykowskiego. Trzy lata wcześniej odbyły się jego dwie wystawy indywidualne: w Muzeum Narodowym we Wrocławiu i Wymann Gallery w Chicago. To właśnie we Wrocławiu znajduje się znaczący zbiór prac malarza.

Oferowany obraz jest wyjątkowo dekoracyjny i przyjemny dla oka. Kolekcjonerzy z pewnością docenią datę powstania dzieła. Biorąc pod uwagę mocno zaznaczoną akrylową fakturę obrazu i wprowadzoną nieco później przez artystę zmianę co do techniki wykonania, unikatowość dzieła warta jest zauważenia.

Bibliografia:

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Obraz „Grawitacja” zwraca uwagę rozbudowaną kompozycją, utkaną w charakterystyczny, wibrujący zestaw linii. Artysta zastosował przede wszystkim chłodne tonacje kolorystyczne. Ciemne tło uwypukla strukturę kształtów i form, tworzących zdeformowane ludzkie sylwetki. Zdają się one rozpływać i łączyć w nowe organizmy, a tym samym uczestniczyć w ciągłym procesie przemian. W latach 80. (z których pochodzi oferowana praca), Dobkowski śmielej eksperymentuje z kolorem, włączając nowe barwy. Jednocześnie jego artystyczne wizje zdają się być bardziej uchwytne, przedmiotowe. Do ważnych cykli z tego okresu zalicza się m. in. „Treny”, „Ikar” czy „Genesis”.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Obraz wystawiany:
- Jerzy Kujawski. Maranatha, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 18.12.2005 - 5.02.2006
- Jerzy Kujawski. Malarstwo, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 21.04 - 28.05.2006
- Abstrakcja w malarstwie polskim 1945-2017, Muzeum Sztuki w Ołomuńcu, 19.04 -19.08.2018.

Obraz reprodukowany:
- Jerzy Kujawski. Maranatha, pod red. Andrzeja Turowskiego, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 2005, s. 133, poz. 191
- Abstrakcja w malarstwie polskim 1945-2017, pod red. Beaty Gawrońskiej-Oramus, Muzeum Sztuki w Ołomuńcu, 2018, s. 201 (il. barwna).

W prezentowanej kompozycji istnieje wyraźny podział na dwa obszary definiowane kolorem tła. Nie ma między nimi zamkniętej granicy: przenikają się wzajemnie, dochodzi do swoistej dyfuzji. Stosowane przez artystę abstrakcyjne, bezforemne kształty, cienko ułożone pajęczyny farby, warstwy koloru nakładane z dużą swobodą i lekkością, łączą się z cechami malarstwa taszystowskiego. Typowy dla artysty dynamizm form obecny jest również w tej pracy. Obiekt posiada znakomitą historię wystawienniczą. Pokazywany był w kolekcjach muzealnych m. in. na monograficznej wystawie artysty na przełomie 2005 i 2006 roku.

Oferowany obraz powstał dwa lata po udziale malarza w wystawie w Galerii "Krzywe Koło". Okres między drugą połową lat 50. i początkiem 60. był istotny w jego twórczości. Rozwijał się od zainteresowań formami abstrakcyjnymi, rolą przypadku w dziele artystycznym po malarstwo materii. Co ciekawe, już w drugiej połowie tej dekady artysta powrócił do malarstwa przedstawieniowego. Obecność różnych stylów w artystycznej biografii Kujawskiego dobrze koresponduje z jego pełnym pasji, nieszablonowym malarstwem.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

wymiary poszczególnych części:
1) 120 x 60 cm;
2) 120 x 50 cm;
3) 59 x 59 cm

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Austria

Do rzeźby dołączony certyfikat podpisany przez mistrza rzemiosła Gilberta Clementiego, stwierdzający, że ten egzemplarz został wykonany przez niego w latach 80. na zlecenie Galerii Franka Bernt.

Bibliografia:
Strzemińska N., Miłość, sztuka i nienawiść. O Katarzynie Kobro i Władysławie Strzemińskim, Res Publica, Warszawa 1991, s. 76, il. 94 (cz.-b.).

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Praca posiada szkło muzealne.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Widoki Śląska i podczęstochowskiej wsi stanowiły charakterystyczny temat obrazów artysty w latach 60. i 70. Rozgrywające się na ich tle sceny rodzajowe, jak w soczewce skupiały cechy peerelowskiej rzeczywistości. Realizm Dudy-Gracza nie aspirował jednak do fotograficznej precyzji. Choć był mocno osadzony w codzienności tamtego czasu, przedstawienia malarza operują przede wszystkim symbolem, uszczypliwą, ale też często bardzo trafną ironią, rozbudowaną metaforą, czy odwołaniami do kontekstów kulturowych, politycznych i społecznych. Życie codzienne prowincji, którą tak ukochał, malował z przaśną dosłownością, wywlekając na wierzch przywary narodowe (albo i zwyczajnie: ludzkie), hipokryzję, biedę i całą paletę bylejakości panoszącej się w tamtej epoce. Malarskie komentarze Jerzego Dudy-Gracza do dziś można czytać niczym znakomity reportaż czy notatki do analizy socjologicznej. Co ciekawe, unikatowa stylistyka nie nabrała cech ekskluzywności, wręcz przeciwnie: stała się językiem czytelnym dla ogółu, i to szalenie popularnym.

Warto podkreślić, że motyw z tego miasta wydaje się być wyjątkowy w dorobku artysty. Praca pochodzi z okresu twórczości charakteryzującego się dynamicznym rozkwitem kariery młodego malarza. To w 1970 roku odbyła się pierwsza indywidualna wystawa Jerzego Dudy-Gracza. W tej dekadzie powstają sztandarowe dzieła artysty, jak choćby „Tryptyk Polski”, „Hamlet polny”, „Jeźdźcy Apokalipsy, czyli Fucha”. Artysta współpracuje z czasopismami „Literatura” i „Szpilki”, zostaje wykładowcą katowickiej filii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1979 roku uczestniczy w słynnej wystawie „Polaków portret własny” w Muzeum Narodowym w Krakowie.

W centralnym punkcie oferowanej kompozycji znajduje się robotnik na tle piekarskiego krajobrazu. Interesujący jest wertykalny podział kolorystyczny pracy. Z prawej widoczne są wieże Bazyliki Najświętszej Marii Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich oraz cmentarz, przedstawione w dominującej tonacji ochry i ciemnej zieleni. Z lewej - kopalnia skąpana w błękitach, szarościach i czerni. Kolejnym śląskim akcentem jest trzymana przez bohatera butelka piwa jasnego pełne z rozpoznawalną etykietą browaru tyskiego. Wychudzona twarz, zmęczone spojrzenie i za duże ubranie mężczyzny, nadają pracy melancholii i egzystencjonalnego ciężaru. Czy odpoczywa on po szychcie w kopalni? A może wraca ze słynnego i praktykowanego do dziś pielgrzymowania mężczyzn do Piekar Śląskich, czego charakterystyczny, „pocztówkowy” napis na wstędze byłby potwierdzeniem? Pomiędzy wiarą i Kościołem a pracą i państwem, Polak w flanelowej koszuli próbuje mierzyć się z rzeczywistością, trzymając się kurczowo szklanej butelki. Ten symboliczny obraz wywołuje poruszenie także i dziś.

Bibliografia:
Jerzy Duda-Gracz. Malarstwo i grafika, Nowohuckie Centrum Kultury, Kraków 2019.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Niemcy

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Niemcy

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Stan zachowania:
zaplamienia papieru, drobne uszkodzenia górnych rogów

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Czechy

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Czechy

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Stan zachowania:
niewielkie przedarcie papieru w prawym i lewym rogu (pod passe-partout)

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Wydana przez:
Les Heures Claires, Paryż 1959-1963.

Tłumaczenie:
Julien Brizeux

Druk drzeworytów:
Jacquet, Paryż.

Druk tekstu:
L’imprimerie Daragnés, Paryż.

Bibliografia:
Dalí S., Michler R., Löpsinger L. W., Salvador Dalí, Catalogue Raisonné of Prints II Lithographs and Wood Engravings 1956-1980, nr referencyjny: 1039-1138.

Wyjątkowy kolekcjonerski zestaw prac wykonany techniką drzeworytu, obejmuje artystyczne interpretacje do jednej z najsłynniejszych pozycji literackich w historii - „Boskiej Komedii” Dantego Alighieri. W latach 1951-1960 Salvador Dali został zaproszony przez rząd włoski, aby upamiętnić najsłynniejszego włoskiego poetę, tworząc serię ilustracji do tego arcydzieła. Dali i francuski wydawca Joseph Foret pracowali nad publikacją „Boskiej Komedii”, przekazując projekt francuskiej firmie wydawniczej Les Heures Claires. Artysta podążał za poetą począwszy od najgłębszych kręgów piekła, w górę czyśćca i do niebiańskiego raju. Artystyczna podróż dała w efekcie unikatowe obrazy, wykorzystujące elementy groteski, ale i patetyczność.

Oferowane francuskojęzyczne wydanie Boskiej Komedii Dantego Alighieri w tłumaczeniu Juliena Brizeux w całości wyprodukowane zostało w Paryżu. Praca nad edycją trwała od kwietnia 1959 roku, a zakończona została po 55 miesiącach cierpliwej i sumiennej pracy 23 listopada 1963 roku. Do sukcesu przyczyniły się dwie artystyczne pracownie: Jacquet i Daragnés. Akwarele stworzone przez artystę były odtwarzane techniką grawerowania w drewnie. Tą techniką Raymond Jacquet we współpracy z Jeanem Taricco wyrzeźbili 3 500 bloków drewna do odbitek składających się na książkę. Napisany odręcznie przez Madeline Jacquet tekst wydrukowany został w drukarni L’imprimerie Daragnés w Paryżu. Ilustracje powstały w drukarni M. Jacquet pod kierunkiem Raymonda Jacqueta, przy wsparciu Jeana Taricco i Paula Massina. Drukarzami byli Marcel Marsillac, Roger Fontaine, Claude Marsillac, Gérard Favien, Francis Merat.

W każdym oferowanym tomie znajduje się strona tytułowa oraz spis treści. Uzasadnienie nakładu (Justification du tirage) dołączone zostało do II księgi Piekła, II księgi Czyśćca i II księgi Raju. Każda księga umieszczona jest w tekturowym etui z dopasowanymi wewnętrznymi płytami. Każda praca „Boskiej Komedii” Dalego jest częścią rozdziału z pieśni lub książki. Canto ma około 8 stron. Część „Piekło” zawiera 34 prace, „Czyściec” - 33 prace i odpowiednio „Raj” - 33 prace. Sam Dali uważał ten zbiór za jeden z najważniejszych w swojej karierze.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Niemcy

Odręcznie wykonany rysunek, podpisany i datowany osobiście przez Pablo Picasso. Obok często pojawiających się prac graficznych, tej klasy obiekt, wykonany ręką legendy europejskiej sztuki współczesnej, ma charakter unikatowy.

Charakterystyczny motyw gołąbka pokoju stworzył artysta przy okazji pobytu na Światowym Kongresie Intelektualistów w Obronie Pokoju w 1948 roku we Wrocławiu. Namalowany na serwetce hotelowej restauracji, wszedł do kanonu jako uwspółcześniony symbol dążenia do pokoju między narodami. Ówczesna przynależność artysty do Francuskiej Partii Komunistycznej, ideologia towarzysząca organizacji kongresu, a także Nagroda Leninowska przyznana artyście za tę pracę, rozszerzają wiedzę na temat kontekstu historycznego powstania dzieła. Pod względem artystycznym - stało się jednym z najbardziej rozpoznawalnych motywów w twórczości artysty. Z mistrzowską nonszalancją i swobodą kładzionych konturów zachwyca także dzisiaj.

Zajmująca jest historia powstania dzieła. Podobnie jak we Wrocławiu, namalowany był na serwetce Hotelu Monopol, tak ten rysunek powstał na papierze z pieczęcią Hôtel d'Europe Avignon - zaliczanym do najstarszych hoteli we Francji. Prawdopodobnie powstał więc przy okazji któregoś z pobytów malarza w tym miejscu. Warto podkreślić, że hotel ten w swej ponad dwustuletniej tradycji, gościł szereg osobistości świata kultury czy polityki, począwszy od Napoleona Bonaparte, Johna Stuarta Mill'a, Salvadora Dalego, Charlie Chaplina i wielu innych.

Oferowane dzieła "Gołąb pokoju" i "Kompozycja", powstały w niewielkim, dwuletnim odstępie czasowym. Koniec lat 50. i początek 60. zapisał się zmianami w życiu osobistym artysty. W 1961 roku poślubił drugą żonę Jacqueline Roque. Pozostał z nią do końca życia. Jako prezent ślubny zakupił willę na południu Francji w okolicach Mougins. Lazurowe Wybrzeże było miejscem częstych pobytów twórcy. Cannes, Antibes, Vallauris, Awinion to tylko kilka związanych z artystą miejscowości. W dojrzałym okresie twórczości Picasso zajął się m. in. tworzeniem ceramiki, rzeźby, wykonywał cykle akwareli i litografii.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Niemcy

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Do pracy dołączony certyfikat Roberta Descharnes'a z 2.11.1987 r. oraz certyfikat Auksjons-Galleriet A/S z 3.11.1994 r.

Bibliografia:
Michler R., Löpsinger L. W., Salvador Dali. Catalogue Raisonné of Prints II. Litographs and Wood Engravings 1956-1980, Prestel, Munich-New York 1995, s. 158, kat. 1456, il. s. 161.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Niemcy

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Stan zachowania:
zagrzybienia, zaplamienia papieru

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Niemcy

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
- zakup od artysty
- kolekcja prywatna, Kraków

Praca posiada certyfikat autentyczności podpisany przez autora.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Obraz wystawiany:
Jętki, Piękna Gallery, Warszawa 14.05 - 16.07.2021.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Gramatura i specyfikacja papieru: Hahnemühle 308 g/m², 100% bawełna, ISO 9706

Do pracy dołączony certyfikat autentyczności.

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Obraz wystawiany i reprodukowany:
The Krasnals. Autoportret polskiej rzeczywistości, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, 10.11.2023 - 25.02.2024, Bytom 2023, s. 25 (il. barwna).

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska

Do pracy dołączony certyfikat autentyczności.