Serwis dla 12 osób; składa się z dwu waz różnej wielkości, na szpulowych stopkach, z pokrywami i uniesionymi antabowymi uchwytami, 12 talerzy głębokich, 12 talerzy płytkich, 12 talerzy do przystawek, sosjerki z talerzową podstawą, 4-bocznej, kwadratowej salaterki, musztardniczki z pokrywką, na talerzowej podstawie, 2-dzielnego naczynia na sól i pieprz i 6 półmisków podłużnych różnej wielkości (w tym dwa najmniejsze - jednakowe); razem: 46 naczyń.

Serwis - model Empire o klasycyzujących formach - opracowano dla prezydenta Ignacego Mościckiego na Zamek Królewski w Warszawie w latach 1933-1934, od 2012 roku został oficjalną zastawą stołową prezydenta RP w Belwederze.

Serwis dla 6 osób: dzbanek z pokrywką, mlecznik, cukiernica z pokrywką i 6 filiżanek ze spodkami. Wokół brzuśców naczyń i na spodkach dekoracja cienkimi, lekko wijącymi się pionowymi liniami wiśniowymi i czarnymi, kontynuowanymi na pokrywkach. Popularny model Ruszczyńskiego, zaprojektowany w końcu lat 50. XX w. (1957?), realizowany jako serwis obiadowy i serwis do kawy, z różnymi dekoracjami barwnymi.

Cukiernica w formie stożkowatego koszyczka, wspartego na sześciobocznym cokoliku, od którego odchodzi zdobiony uskokiem, taśmowy, półkolisty pałąk.

Cukiernica publikowana w „Katalogu Galanterii Platerowanej z 1937 roku Braci Henneberg”, Warszawa, 1937, s. 5, nr modelu 760

W formie gładkich stożkowatych koszyczków, wspartych na sześciobocznych cokolikach, od których odchodzą, taśmowe, zdobione uskokiem, pałąki.

Patera kolista, gładka, z szerokim „dwusierpowym” kołnierzem.

Kubek wsparty na trzech kulkach, koniczny, dekorowany repusowanym ornamentem z kiści owoców i zbóż podwieszonych na wstęgach, pod górną krawędzią gładki złocony pas; wnętrze złocone.

Buliera gruszkowata, puklowana i żebrowana z nakrywką wysklepioną zwieńczoną pełnoplastycznym kwiatem na gałązce, z kanelowanym wylewem w formie dzióbka, z uchwytem pałąkowatym, ruchomym, z ramionami uformowanymi z ceowników zdobionych liśćmi akantu, z kościaną rączką jednostronnie kanelowaną. Z boku grawerowany dwupolowy niemiecki herb szlachecki w kartuszu. Stelaż na 4 wysokich nóżkach zakończonych muszlami, ujętych u góry szeroką, żebrowaną kryzą. U dołu nóżki połączone krzyżakiem z fajerką, na której ustawiony jest cylindryczny palniczek.

Wielopokoleniowa firma złotnicza, której początki sięgają 1729 roku, gdy Heinrich Brahmfield otworzył warsztat złotniczy i jubilerski. Zakład cieszył się zasłużoną renomą, jego wyroby odznaczały się wysokim kunsztem wykonania i były niezmiernie cenione zarówno w Niemczech jak i zagranicą (m.in. wielkie zamówienie 300 sreber dla Orużejnoj Pałaty). W 1769 roku został wybrany starszym cechu. Po śmierci założyciela interes kontynuował z powodzeniem jego syn, a następnie wnuk Johann Friedrich, który z braku męskich potomków przyjął do spółki swojego zięcia Johanna Georga Gutrufa, który zaangażował się w handel diamentami i przyczynił się do rozwoju działu jubilerskiego firmy.

Przedsiębiorstwo Brahmfield & Gutruf istnieje do dziś, choć od 1955 jest w rękach innej rodziny.

Na okrągłych, silnie wywyższonych stopach, uskokowo pomniejszonych, dekorowanych grawerowanym ornamentem o motywach roślinno-geometrycznych oraz giloszem z owalną rezerwą z grawerowanym monogramem SM , ujętą w bordiurę w formie paska; trzony tralkowe, fasetowane, zdobione giloszem i stylizowanym grawerunkiem roślinno-geometrcznym, zakończone tulejką, w której osadzona nastawa, z krótkim trzonem, od którego odchodzi pięć wolutowych, częściowo łamanych ramion, zakończonych talerzykami z wazonowymi tulejkami na świece; całość zwieńczona pełnoplastyczną, odkręcaną figurką orła.

Firma założona przez Thomasa Duba w 1838 roku w Wiedniu, po jego śmierci w 1889 roku została przejęta przez syna Vincenza Carla (zmarł w 1922 roku), który swoje wyroby cechował monogramem VCD. W tym czasie firma stała się najważniejszym producentem sztućców w Austrii.

Wsparta na 4 kulkach, gładka, o krawędziach wyoblonych, z przyciskiem do otwierania nakrywki; nakrywka na zawiasie, z grawerowanym monogramem wiązanym ZG, zwieńczona uchwytem w formie antabki.

Wacław Głowacki należał do jednych z wybitniejszych złotników krakowskich 2 poł. XIX w. Prowadził też sklep, w którym sprzedawał wyroby własne oraz innych wytwórni m.in. Christofla. Prawdopodobnie powyższa cukiernica nie wyszła z jego pracowni, o czym świadczy niezidentyfikowany monogram złotnika - JK .

Trzonki rozszerzające się o profilowanych krawędziach zakończone wachlarzowo ze stylizowaną muszelką; trzonki noży dociążone, ostrza stalowe.

W dobieranym etui.

Wytwórnia Łątkowskiego cieszyła się dużym powodzeniem przede wszystkim ze względu na szeroki wybór sztućców, w których się specjalizowała, choć wykonywała również srebra korpusowe.

Zegar kaflowy z dwiema wskazówkami, z mechanizmem o szkielecie płytowym i napędzie sprężynowym, bijącym godziny, pierwotnie z repetycją, zamkniętym w sześciobocznej, mosiężnej obudowie, wspartej na trzech nóżkach w formie stylizowanych żołędzi. Obudowa ze ściankami przeszklonymi (brak ramek). Gzyms górny o profilu tzw. piętki, gzyms dolny z wklęśnięciem. Z boku jednej ze ścianek bolec do uruchamiania repetiera. W dolnej pokrywie zamontowany dzwonek na strzemiączku. Tarcza z nakładanym szerokim, srebrzonym pierścieniem, z rzymskimi cyframi godzinowymi rozdzielonymi stylizowanymi liliami, z arkadkową podziałką minutową i arabskimi cyframi minutowymi. W polu środkowym grawerowana weduta z Tower of London, nad nią szarfa z napisem: „LONDON". W narożach tarczy stylizowane liście (częściowo przetarte). Wskazówki stalowe, godzinowa zakończona kwiatonem wspartym na wolutach, minutowa z krótkim c-kształtnym trzonem i długim, wrzecionowym grotem. Szkielet mosiężny, płyty łączone sześcioma cylindrycznymi filarkami. Napęd chodu ze ślimakiem wyrównawczym i łańcuszkiem Galla. Wychwyt szpindlowy regulowany balansem. Sekcja bicia grzebieniowa, uproszczona. Dolna płyta z kokiem typu francuskiego, ażurowym, grawerowanym, Z przedstawieniem heraldycznego orła dwugłowego w koronach. Regulacja włosa balansu tarczkowa z grawerowaną skalą (R[etard] 2-5 A[dvance]). Obuch młoteczka mosiężny, złocony, zdobiony grawerowanymi liśćmi akantu (nie oryginalny).

Stan zachowania: obuch młoteczka nie oryginalny, częściowo przetarty grawerunek.

Cechy formalne zegara, jego skromna, pozbawiona dekoracji obudowa z gładkimi, montowanymi na śruby kartuszami w narożach, bardzo schematycznie grawerowany rysunek wypełniający środek tarczy zegarowej, zajmujące całą powierzchnię ścianek bocznych i nie ujęte w ramki przeźrocza, a także nóżki w kształcie żołędzi z moletowaną czapeczką wskazują nie tylko na dość późny czas powstania zegara, ale również prowincjonalny warsztat. Zamieszczony na tarczy napis, choć może sugerować miejsce powstania zegara, odnosi się do grawerowanego na niej rysunku, przedstawiającego londyńską Tower. Brak sygnatury zegarmistrza każe przypuszczać, że nie był on zrzeszony i pracował poza cechem. Dekoracja dolnej płyty ograniczona jest do koka, na którym widnieje orzeł dwugłowy w koronach (herb Habsburgów?).

Zegarek z repetierem i datownikiem, dwuwskazówkowy z okrągłą biało emaliowaną tarczą, z czarnymi cyframi - oznaczenia godzin rzymskie, minut i datownika arabskie (na wewnętrznym obwodzie strefy cyfrowej); wskazówki godzinowa i minutowa złocone zakończone grotem, wskazówka datownika stalowa, z przeciwwagą w formie półksiężyca, w tarczy otwór do nakręcania. Na tarczy sygnatura zegarmistrza J.G.Krosz / hger du Roy./ A CRACOVIE. Koperta zewnętrzna na zawiasie, przeszklona od frontu, gładka, od tyłu ślady grawerowanego kartusza pod koroną czapową. W dolnej części koperty dzwonek. Na wewnętrznej kopercie (chroniącej mechanizm przed kurzem) w kolistym wycięciu widoczna tarczkowa regulacja włosa balansu ze wskazówką, podziałką i napisem RETARD ADVANCE, w kolistej rezerwie sygnatura F.G.Kroz/hger du Roy/á Cracovie. Repetier godzinowy. Wałek naciągowy gładki

Zegarek w dekoracyjnym, stojącym na czterech liściastych nóżkach, etui z mosiądzu częściowo złoconego, ozdobionego ornamentem giloszowanym, z przeszklonymi ściankami frontową i bocznymi; wnętrze wyłożone wielobarwną tkaniną

Lufa ośmiogranna, delikatnie zdobiona elementami roślinnymi, osłona spustu z długim warkoczem. Łoże orzechowe długie, kolba gładka, pod lufą - częściowo pogrążony w łożu - pobojczyk.

Typ szabli zapewne w tamtym czasie popularny wśród oficerów, nawiązujący do szabli Tadeusza Kościuszki. Jelec z brązu, złocony, krzyżowo-kabłąkowy. Pierwotny trzon rękojeści ze szlachetnego drewna (hebanu) - uległ zniszczeniu - i w prymitywny sposób, prosty do zrobienia w warunkach polowych - wykonany z brązu. Głowica owalna; kapturek krótki. Również wtedy naprawiono wewnętrzny uszkodzony wąs. Nie jest znany powód skracania tylnej części jelca (nie jest to pierwsza tego typu szabla, która ma tak skrócony jelec). Głownia stalowa, XVIII w., szlifowana w jedną szeroką bruzdę, ozdobiona typowymi dla II poł. XVIII w. panopliami, z motywami roślinnymi i sztandarami, pochodząca z nielegalnych dostaw do powstania, bez szmelcowania i złoceń na zastawie. Sygnowana pod wąsem: „Ve” (Verssailes) „ MK”.

Głownia stalowa, trójgranna, bogato zdobiona ornamentem roślinnym. Na wewnętrznej stronie znak manufaktury BALP. Jelec krzyżowo-tarczkowy, z brązu złoconego. Ozdobna, ażurowa tarczka z wyobrażeniem sztandarów, na ich tle wśród liści lauru i dębu - litery „R. F.” (Republique Française). Rękojeść z brązu złoconego, trzon kanelowany, w obłożeniu z macicy perłowej. Głowica z dwustronnym wyobrażeniem głowy bogini Ateny w hełmie. Kabłąk pojedynczy zdobiony motywami roślinnymi.

Pochwa skórzana z górnym okuciem przy szyjce; brak dolnego okucia - tzw. trzewika.

Stan szpady bardzo dobry.

Scena dworska we wnętrzu, z trzema postaciami; pośrodku siedząca w ozdobnej, czerwonej szacie. Tło pąsowo-czerwone.

Pudełeczko prostokątne, z płaskim wieczkiem na zawiasku, z misterną dekoracją w typie arabeski, z motywem wazonu i stylizowanych gałązek akantowych zwiniętych w woluty. Plastykę zdobienia podkreślają elementy pokryte kobaltową emalią. Boki fazowane, z pasami ornamentu geometrycznego, częściowo na tle emalii. Spód z wzorami kratki i plecionki, obramowanymi emaliową żyłką. Wnętrze gładkie, na spodzie wieczka bity monogram wiązany „MM”.

W formie prostopadłościennej skrzyni z dziewięcioma szufladkami ułożonymi wokół drzwiczek flankowanych kolumnami i zwieńczonych tympanonem, wsparty na stołowej podstawie z trzema szufladami na spiralnych podporach, fornirowany hebanem i barwiony na czarno, inkrustowany kościaną żyłką oraz wicią z wplecionymi w nią fantastycznymi zwierzętami z grawerowanej kości, a na drzwiczkach mężczyzną stojącym na konsoli, okrytym lwią skórą. Wnętrze szafki wyklejone czerwonym aksamitem z haftowanym srebrną nicią czteropolowym herbem przedstawiającym po prawej konia nad parą pszczół i czterema beczkami, a po lewej wstęgę podwieszoną w formie odwróconego V nad płomieniami.

Na górnej płycie kabinetu, na jego bokach oraz na bokach i licach szuflad podstawy inkrustowana żyłka tworzy geometryczne pola. Kolumny drzwiczek z toczonymi kości bazami i kapitelami, ozdobione paskami żyłki, osadzone na gzymsie, a pod nim wsparte kościanymi konsolkami z grawerowanymi maskami. Mężczyzna, prawdopodobnie Herkules, ujęty w tanecznej pozie, w rękach trzyma różnego rodzaju broń, maczugę, sztylety, miecz. W wieńczącymi dekorację drzwiczek tympanonie, oraz narożach nad nim pola kościane z grawerowanymi kwiatkami.

Uchwyty szufladek kabinetu w formie owalnej obręczy z dwóch ryb-delfinów, których ogony podtrzymuje w pysk lwa, będący szyldem. Na górnych narożach kabinetu ażurowe ochraniające je kątowniki. Uchwyty na bokach kabinetu duże, w formie podkowy z wici na parach szyldów w formie lwich masek. Uchwyty szuflad podstawy podobne do szufladek kabinetu, prostsze, zamontowane na gwieździstych szyldach. Zamki szuflad w podstawie mosiężne, wpuszczane, jednoryglowe.

Kabinet wykonano we Włoszech w 2 ćwierci XVII wieku, zapewne front zakrywała uchylna klapa, o czym świadczą przycięte boki wraz z fragmentem dekoracji. Na licach szuflad delikatna i pięknie skomponowana dekoracja z wici przypominającej kałamarnice, płynnie przechodzącej w tułowia smoków i wielkich uskrzydlonych ptaków uzupełniona została wysublimowanymi okuciami.

Na terenie Europy zachodniej w okresie powstania kabinetu wykonywano licznie podobne meble, z których włoskie modele wyposażano w szafkę - tabernakulum. Podstawa została dokomponowana zapewne w 2 połowie XIX wieku na wzór oryginalnych podstaw manierystycznych. Taka praktyka była rozpowszechniona by odtworzyć historyczną atmosferę i pierwotny sposób prezentacji kabinetu.

Kabinety służyły do przechowywania biżuterii, korespondencji, dokumentów, ale taż w podróży wykorzystywano je do pisania, dzięki odkładanym klapom, które jednocześnie zabezpieczały wnętrze kabinetu.

Konstrukcja kabinetu po naprawie, m.in. wymienione laubodnie między szufladami, uzupełniona dekoracja drzwiczek. Wtórnie wyklejone wnętrze szafki. Stan bardzo dobry.

Złożony z sofy i dwóch foteli, z lekko odchylonymi do tyłu i zaokrąglonymi na bokach oparciami, schodzącymi ku nieco niższym pełnym bokom, z głębokim oparciem powtarzającym zarys oparć, tapicerowane, wsparte na czterech, graniastych i zbieżnych ku dołowi nóżkach.

Pionowo żebrowany pojemnik na planie koła, zwężający się ku górze, z kopulastą, ażurową, platerowaną nakrywką, zwieńczoną uchwytem w kształcie karczocha.

Karafka w formie figury byka - na 4 nóżkach, z korpusem w kolorze pomarańczowym, ozdobionym pasmem bezbarwnej grzywy. Na grzbiecie cylindryczna szyjka z korkiem zakończonym uchwytem w kształcie grzybka.

Z boku wyryta dedykacja cyrylicą: „Komandie Pol’szy / na pamiat’ / o Meżdunarodnom turnirie / transportnoj milicii / po wolejbolu / Belarus’ / g. Lida, / 6. XI. 1999 g.”

stan: odprysk przy wylewie.

Korpus wysmukły, rozszerzający się kielichowato u góry, z gruzłowatymi naciekami.

Talerz - patera, z dekoracją okolicznościową, z przeznaczeniem na nagrodę(?); w czarnym owalu w lustrze motyw architektoniczny: budynek z kolumnadą, poniżej napis: ZA UDZIAŁ W CZYNACH SPOŁECZNYCH, powyżej rzymska cyfra XX (wskazująca na rok 1965?); wokół kołnierze wchodzący lekko na lustro szlak ukośnych cienkich kresek; w obręczy dna otwór do zawieszania.

Talerz z barwną miniaturą w złotym otoku w lustrze: 2-kondygnacjowy pałac - rezydencja wiejska (?), z nadbudówkami z oknami na dachu, w otoczeniu zieleni, z krzewami przy ganku i pnącym się wokół okien parteru dzikim winem; miniatura sygn. p. d.: A. v M.

Koniczny uskok między lustrem i kołnierzem, wokół brzegu kołnierza złocone perełkowanie.

Sześć filiżanek litron z konicznymi spodkami, w kolorze trawiastej zieleni. W lustrze spodków i z dwu stron na czaszach filiżanek monochromatyczne brązowo-czarne miniatury z bukietami lub pejzażami z architekturą i sztafażem w 4-listnych rezerwach ze złoconym obramieniem; dekoracja uzupełniona przy krawędziach spodków i filiżanek trójkątnymi rezerwami z kompozycjami kwiatowymi.

Umieszczone na porcelanie jednie sygnatury wiedeńską tarczą opaskową, bez występujących zwykle wyciskanych znaków cyfrowych formierzu, nasuwają wątpliwości co da autentyczności porcelany.

Dwie żardiniery na płaskich, owalnych podstawach. Podłużne naczynia o formach roślinnych, i o falbaniastych krawędziach, osadzone - każde - na dwu rocaillowych wspornikach i podtrzymywane z krótszych boków przez dwa maszerujące, nagie, uskrzydlone putta z szarfami przerzuconymi przez szyję i trzymanymi w dłoniach, do których podwiązane są kompozycje z gałązkami-pędami kaktusa z egzotycznymi kwiatami i pąkami.

Dobre, oryginalne wzornictwo w stylistyce przełomu stuleci, wskazuje na projektanta - wytwórnię angielską.

Dwa świeczniki na 1 świecę, 3-częściowe, montowane na metalowym trzpieniu. Rocaillowe 3-dzielne podstawy z trzema figurkami puttów - dziewczynek z atrybutami pór roku: Wiosny (kwiatowy wianek i kwiat w dłoni), Lata (wianek z kłosów i snopek) oaz Jesieni (wianek z winorośli i pucharek z winem), siedzących nad każdą z nóżek. Tralkowe trzony z plastyczną dekoracją kwiatową zwieńczone profitką z metalowym wkładem na świecę.

Figurka na kolistej podstawie, z „falbanką” od góry i plastyczną dekoracją kwiatami lotosu; w opuszczonej dłoni mnicha miotełka , na prawym przedramieniu prezentuje krótką „laskę”.

Akt siedzącej młodej dziewczyny o krótkich włosach wijących się na karku, wspartej lewą dłonią o podstawę. Łokieć lewej ręki opiera o udo prawej nogi, nawija włosy na palec.

Por. oferty na aukcjach D. A. Rempex: 230 (porcelana) i 310 (biskwit).

Na płaskiej podstawie z rocaillami para dzieci - ogrodników: dziewczynka w kapeluszu z niebieskim piórkiem i spódniczce z koronkową falbanką, z kwiatkiem w dłoni; obok przy ulistnionym konarze chłopiec w beżowym kapeluszu i granatowej kamizelce, z przewieszonym przez ramię koszyczkiem z owocami i jabłkiem w lewej dłoni.

Wyrób w typie plastyki z wytwórni Ernst Bohne Söhne w Rudolstadt, naśladuje także stosowaną przez nią sygnaturę imitującą markę Neapolu.

Na niskim kolistym cokoliku młodzieniec siedzący swobodnie na stołeczku przypominającym fragment balustrady. W stroju stylizowanym na XVIII wiek, o bujnych, kręcących się włosach z niesfornymi kosmykami, z kwiatem w lewej dłoni.

Na szpulowym cokoliku stojący w kontrapoście młody, szczupły mężczyzna w futrzanej czapce, rozpiętym długim, rozkloszowanym płaszczu z futrzanym kołnierzem, rubaszce, bufiastych spodniach do kolan i długich czarnych butach. W założonej do tyłu prawej ręce trzyma chusteczkę (?), lewą dłoń wsuwa za jedwabny pas spodni.

Figurka o cechach anegdotycznych i stroju wskazującym na narodowość postaci.

Wyrób wytwórni przyłączonej od 1908 roku do koncernu Rosenthala jako samodzielny oddział, od lat 50. XX w. produkującej proste, nowoczesne naczynia, głównie dla młodszych odbiorców.

Wazonik cylindryczny z lekko rozchyloną, falistą krawędzią z dwiema wypustkami; wokół brzuśca drobny, lekko rozmyty relief z diagonalnym motywem falistym.

Manufaktura miśnieńska wprowadziła relief Wellenspiel w 1996 roku na serwisie liczącym 39 elementów; wkrótce wzór opracowany przez zespół z udziałem m.in. Jörga Danielczyka, zastosowano z powodzeniem także na naczyniach dekoracyjnych, lichtarzach itp. galanterii porcelanowej.

Wazon koniczny, z reliefową dekoracją geometryczną w układzie pionowym; model niemieckiego projektanta i modelarza w porcelanie Ludwiga Zepnera (1931-2000).

Gładki, na okrągłej, uskokowo wywyższonej stopie, z tralkowym trzonem, z gruszkowatym nodusem i dzwonowatą, lekko wywiniętą czarą.

Kielich na stopie ukształtowanej na planie koła, uskokowo wywyższonej, dekorowanej repusowanymi i grawerowanymi motywami roślinnymi (kwiaty, owoce), łączonymi z ornamentem okuciowym i główkami uskrzydlonych aniołków; trzon z nodusem gruszkowatym, odlewanym i złoconym, skomponowanym z główek anielskich i kartuszy; czara ujęta w koszyczek ozdobiony ornamentem floralnym i okuciowym , obrzeżony ażurową koronką; czara powyżej gładka.

Talerz kolisty, z gładkim lustrem, z kołnierzem o faliście wykrojonej krawędzi, bogato zdobionym repusowanym ornamentem z ceowników, stylizowanych muszli i małżowin.

Łyżka z kolistym czerpakiem ozdobionym grawerowanym ornamentem roślinnym, z kartuszem z monogramem J v K. i datą 1833. Czerpak przechodzi uskokowo w płaski, zwężający się trzonek, zakończony gałką.

Mlecznik na stopie kolistej i krótkim trzonie obwiedzionym moletowana tasmą, jajowaty, ucho taśmowe, zakończone u nasady liściem, wylew trójkątny ujęty moletowana taśmą; wnętrze złocone.

Świeczniki na kwadratowych podstawach przechodzących w koliste stopy; trzony stożkowate, fasetowane, ujęte w dolnej i górnej części pierścieniami, zakończone cylindrycznymi tulejkami na świece z nieruchomymi profitkami, na podstawie grawerowany monogram gotycki JJ.

Taca owalna, gładka, z uniesionym, szerokim kołnierzem.

Talerz z gładkim lustrem, z kołnierzem uniesionym, ozdobionym na krawędzi pasem kimationu; stan zach.: wżery na całej powierzchni talerza.

Etui prostopadłościenne, o wyoblonych krawędziach, zamykane na zatrzask; dekorowane reliefowym ornamentem o motywach rokokowych - kwiaty, rocailles, kogucie grzebienie.

Cukiernica wsparta na czterech roślinnych nóżkach, na planie owalu, zwężająca się ku górze, z otworem na kluczyk (brak), z nakrywką na zawiasku, kopulastą, zwieńczoną pełnoplastycznym kwiatem; dekorowana na całej powierzchni grawerowanym motywem secesyjnych kwiatów margerytek na łodyżkach. Wnętrze złocone.

Taca prostokątna, z gładkim lustrem w centrum którego wygrawerowany monogram wiązany KC, z kołnierzem uniesionym, obrzeżonym profilowaną taśmą z przewiązkami.

Półmisek owalny, gładki, z uniesionym kołnierzem, czterodzielnym zdobionym na obrzeżu pasem kimationu i liśćmi akantu w zgłębieniach.