ZYGMUNT RYTKA
(ur. 1947r.) artysta intermedialny o tradycji neoawangardowej, posługujący się fotografią, tworzący instalacje. W latach 70. realizował filmy eksperymentalne, a w 80. wideo. Od lat 80. związany z łódzkim środowiskiem niezależnym - początkowo Kulturą Zrzuty, potem Galerią Wschodnią, a także z galerią "FF" w Łodzi. Od tego samego czasu, czyli początku lat 80. do chwili obecnej wystawia w Małej Galerii ZPAF-CSW w Warszawie. W latach 70. zajmował się dokumentacją polskiego życia artystycznego. W okresie 1975-77 pracował w Galerii Współczesnej w Warszawie. Od początku lat 70. wykonywał prace analityczne o tradycji konceptualnej (Przedziały czasowe), w których atrakcyjność wizualna sfotografowanej wody skontrastowana została z badaniem krótkiego fragmentu czasu. W tym samym czasie interesował go uniwersalny problem manipulacji dotyczący obrazu telewizyjnego. Przełomowa w jego rozwoju artystycznym była ekspozycja Katalog S.M. (Some Meetings) w Małej Galerii ZPAF-CSW łącząca tradycję dokumentu i reportażu z ukrytym aspektem analitycznym. Kolejna seria, a zarazem wystawa, pracującego w metodyczny sposób artysty - Holografy - przedstawiała wycinki i "szczątki fotografii" (określenie Rytki) w postaci politycznego wówczas obrazu telewizyjnego. Kolejnymi ważnymi realizacjami: Ciągłość Nieskończoności (1983), ukazujące chęć zmierzenia się, a nawet panowania nad naturą, której nie można jednak, mimo licznych prób, skodyfikować i opanować. Od tego momentu artysta zajmował się zarówno fotografią, jak i filmem, badając, podobnie jak Władysław Strzemiński, możliwości medialne sztuki oraz nasze uwarunkowania biologiczne i możliwości postrzegania rzeczywistości.
odbitka na papierze fujicolor, 30 x 40 cm
ed. AP, sygn. i odcisk palca wskazującego na odwrocie, w oprawie
ZYGMUNT RYTKA
(ur. 1947r.) artysta intermedialny o tradycji neoawangardowej, posługujący się fotografią, tworzący instalacje. W latach 70. realizował filmy eksperymentalne, a w 80. wideo. Od lat 80. związany z łódzkim środowiskiem niezależnym - początkowo Kulturą Zrzuty, potem Galerią Wschodnią, a także z galerią "FF" w Łodzi. Od tego samego czasu, czyli początku lat 80. do chwili obecnej wystawia w Małej Galerii ZPAF-CSW w Warszawie. W latach 70. zajmował się dokumentacją polskiego życia artystycznego. W okresie 1975-77 pracował w Galerii Współczesnej w Warszawie. Od początku lat 70. wykonywał prace analityczne o tradycji konceptualnej (Przedziały czasowe), w których atrakcyjność wizualna sfotografowanej wody skontrastowana została z badaniem krótkiego fragmentu czasu. W tym samym czasie interesował go uniwersalny problem manipulacji dotyczący obrazu telewizyjnego. Przełomowa w jego rozwoju artystycznym była ekspozycja Katalog S.M. (Some Meetings) w Małej Galerii ZPAF-CSW łącząca tradycję dokumentu i reportażu z ukrytym aspektem analitycznym. Kolejna seria, a zarazem wystawa, pracującego w metodyczny sposób artysty - Holografy - przedstawiała wycinki i "szczątki fotografii" (określenie Rytki) w postaci politycznego wówczas obrazu telewizyjnego. Kolejnymi ważnymi realizacjami: Ciągłość Nieskończoności (1983), ukazujące chęć zmierzenia się, a nawet panowania nad naturą, której nie można jednak, mimo licznych prób, skodyfikować i opanować. Od tego momentu artysta zajmował się zarówno fotografią, jak i filmem, badając, podobnie jak Władysław Strzemiński, możliwości medialne sztuki oraz nasze uwarunkowania biologiczne i możliwości postrzegania rzeczywistości.