Obraz ukazuje scenę zwiastowania wysłannika Bożego, archanioła Gabriela Maryi z Nazaretu według Ewangelii św. Łukasza (I, 26-38). Malowany jest w sposób światłocieniowy, zarysy form podkreślane czernią. Pozy i gesty archanioła i Maryi cechuje wytworna, wręcz dworska elegancja. Główne postacie otaczają grupy aniołków usadowionych na obłokach. W smudze światła padającego z góry widoczna jest gołębica Ducha Świętego. Putto u stóp archanioła Gabriela, zwrócone ku Maryi, w wyciągniętej rączce trzyma lilię - symbol Jej czystości i dziewictwa. Nadprzyrodzoną scenerię uzupełnia w zaskakujący sposób, widoczne zaledwie we fragmencie, okno w głębi kompozycji. Realistycznie oddane okrągłe szybki - gomółki przywodzą na myśl mieszczańskie, średniowieczne wnętrze północnoeuropejskiego domu. Ten rodzajowy motyw kontrastuje z kompozycją i decorum sceny kształtowanej w tradycji włoskiego baroku. Malarz o wysokich kompetencjach artystycznych musiał mieć doświadczenie sztuki obu ważnych rejonów - zarówno południa jak i północy Europy. Twórcę obrazu poszukiwać należy zapewne w kręgach artystycznych południowych Niemiec, które pozostawały pod wpływem malarstwa włoskiego lub może wśród Flamandów działających w Hiszpanii.