Pochodził z rodziny o artystycznych tradycjach. Jego brat Andrzej oraz ojciec Jacek Mieczysław również zajmowali się malarstwem, rysunkiem i grafiką. Jerzy rozpoczął studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1937 roku, dyplom otrzymał w 1956 roku. Po zakończeniu wojny był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków w Lublinie i Łodzi. Wraz z bratem głównie zajmował się architektonicznymi dekoracjami w Warszawie, Wrocławiu i Poznaniu. W roku 1950 objął posadę wykładowcy w łódzkiej PWSTiF. Był dziekanem wydziału operatorskiego w latach 1963-1968. Następnie w latach 1968-1974 sprawował urząd dziekana wydziału reżyserii, potem przez rok był protektorem tej łódzkiej uczelni. Artysta tworzył też własne filmy, w których często poruszał wspólne zagadnienia plastyki oraz filmu. W jego malarskiej twórczości dominują pejzaże, przedstawione w oszczędnej gamie kolorystycznej i uproszczonym rysunku. Artysta malował także ujęcia malarskich pracowni oraz portrety, ujmując swoich modeli w sposób rzeźbiarski. Jego prace przepełnione są nastrojem melancholii, zadumy, osamotnienia, czasem wyobcowania. Tworzył także liczne rysunki, precyzyjne a zarazem oszczędne w kresce.