Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (w latach 1976-1981). W 1981 roku uzyskał dyplom w pracowni prof. Mieczysław Wejmana. Do roku 1989 był pedagogiem na Wydziale Grafiki tej uczelni. Zajmuje się równocześnie malarstwem i grafiką warsztatową w technikach metalowych, przeważnie barwną (akwaforta i akwatinta). Jako jeden z nielicznych artystów krakowskich, od lat 80. współtworzy obraz nurtu neoekspresjonistycznego w Polsce. Maluje w charakterystycznie uproszczony sposób, ostro definiując kolory i kształty, często przerysowując je w kierunku karykaturalnego traktowania postaci i sytuacji. Nie unika sarkazmu czy wręcz kpiny, jak w pracach o politycznym, antykomunistycznym podtekście. Jego obrazy odznaczają się rozmaitością ujęć przestrzennych. Uwagę zwraca zwłaszcza często przez artystę stosowany zabieg multiplikowania rzeczywistości w jednej kompozycji, polegający na wpisywaniu obrazu w obraz. Inne charakterystyczne cechy obrazów Sroki to dublowanie figur lub pokrywanie całej powierzchni malowidła "rastrem" powielonych, drobnych elementów.
W swym dorobku ma osiemdziesiąt wystaw indywidualnych, brał udział w wielu pokazach sztuki polskiej w kraju i za granicą.