FRAGMENTY OPINII:
„Temat pary zrywającej jabłka - chłopak wspinający się na pochyłe drzewo i stojąca pod drzewem dziewczyna opracowała Zofia Stryjeńska w drugiej połowie lat pięćdziesiątych XX wieku. Podobne tematyczne, jednak inne kompozycyjnie prace malowała także przed 1939 r. (...)
Po opuszczeniu Polski w 1947 r. Stryjeńska pracowała głównie w Paryżu i Genewie gdzie tworzyła obrazy na zamówienie Polaków we Francji i USA. Wiele obrazów z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych powtarza motywy i schematy kompozycyjne dzieł przedwojennych. Opracowuje też nowe tematy (dotyczy to przede wszystkim malarstwa o tematyce religijnej) oraz pracuje nad nowymi ujęciami kompozycyjnymi dawnych motywów. Cechą charakterystyczną tych prac jest odważna kompozycja, często z wykorzystaniem linii skośnych i skrótów perspektywicznych. Do takich właśnie, na nowo opracowanych tematów należy omawiana kompozycja.(...)
Na zagruntowanym płótnie powstawał rysunek kompozycyjny, najpierw szkicowy, później ostateczny grubszymi liniami. Następnie płótno było pokrywane jednolitą, rozcieńczoną farbą, którą artystka zaznaczała światła i cienie. Na tak przygotowany obraz nakładane były farby wodne o odpowiednim kolorze. Tak jest też w przypadku omawianego obrazu z tym, że artystka zastosowała tutaj również farbę olejną. Zaznaczyła nią wybrane elementy by rozświetlić matową kompozycję."

35
Zofia STRYJEŃSKA (1891 Kraków - 1976 Genewa)

Zrywanie jabłek, ok. 1960

olej, gwasz, płótno (luzem)
68 x 53,5 cm
sygn. l.d.: "STRYJEŃSKA"

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

FRAGMENTY OPINII:
„Temat pary zrywającej jabłka - chłopak wspinający się na pochyłe drzewo i stojąca pod drzewem dziewczyna opracowała Zofia Stryjeńska w drugiej połowie lat pięćdziesiątych XX wieku. Podobne tematyczne, jednak inne kompozycyjnie prace malowała także przed 1939 r. (...)
Po opuszczeniu Polski w 1947 r. Stryjeńska pracowała głównie w Paryżu i Genewie gdzie tworzyła obrazy na zamówienie Polaków we Francji i USA. Wiele obrazów z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych powtarza motywy i schematy kompozycyjne dzieł przedwojennych. Opracowuje też nowe tematy (dotyczy to przede wszystkim malarstwa o tematyce religijnej) oraz pracuje nad nowymi ujęciami kompozycyjnymi dawnych motywów. Cechą charakterystyczną tych prac jest odważna kompozycja, często z wykorzystaniem linii skośnych i skrótów perspektywicznych. Do takich właśnie, na nowo opracowanych tematów należy omawiana kompozycja.(...)
Na zagruntowanym płótnie powstawał rysunek kompozycyjny, najpierw szkicowy, później ostateczny grubszymi liniami. Następnie płótno było pokrywane jednolitą, rozcieńczoną farbą, którą artystka zaznaczała światła i cienie. Na tak przygotowany obraz nakładane były farby wodne o odpowiednim kolorze. Tak jest też w przypadku omawianego obrazu z tym, że artystka zastosowała tutaj również farbę olejną. Zaznaczyła nią wybrane elementy by rozświetlić matową kompozycję."