Alfons Mazurkiewicz, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli wrocławskiego środowiska plastycznego, po pierwszych młodzieńczych pracach, w połowie lat 50. XX wieku, zmienia kierunek poszukiwań i rezygnuje z poetycko naiwnej konwencji. Wyraźnie dyscyplinuje kompozycję swych obrazów wprowadzając formy płaskie i geometryczne. Wówczas też oświadcza: "Uważam, że bez geometrii nie można się we współczesnym malarstwie obejść". Stąd też powstaje seria prac, w których dominują proste formy w zmiennych układach, czego typowym przykładem jest obraz Żongler. Początek lat 70. przyniesie kolejną zmianę w myśleniu o malarstwie.
olej, płótno
110 x 75 cm
sygn. na g. listwie blejtramu l.: Mazurkiewicz; p.: żongler 1960
na blejtramie d.: 75 x 130 żongler
oraz nalepka BWA Wrocław z danymi obrazu i nr katalogu Wrocław 1976, poz. 70
Obraz opisany i wystawiany:
- Współczesne Malarstwo Wrocławskie III, Alfons Mazurkiewicz, Muzeum Śląskie, Wrocław 1964 (kat. wyst.) nr 11;
- Aleksander Wojciechowski, Medytacje: Klęcznik, drewno polichromowane + zapach, Odra nr 3 (181) III 1976, il. czarno-biała s. 81;
- Mariusz Hermansdorfer, Alfons Mazurkiewicz, BWA Wrocław 1976, kat. poz. 70 s. 99.
Alfons Mazurkiewicz, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli wrocławskiego środowiska plastycznego, po pierwszych młodzieńczych pracach, w połowie lat 50. XX wieku, zmienia kierunek poszukiwań i rezygnuje z poetycko naiwnej konwencji. Wyraźnie dyscyplinuje kompozycję swych obrazów wprowadzając formy płaskie i geometryczne. Wówczas też oświadcza: "Uważam, że bez geometrii nie można się we współczesnym malarstwie obejść". Stąd też powstaje seria prac, w których dominują proste formy w zmiennych układach, czego typowym przykładem jest obraz Żongler. Początek lat 70. przyniesie kolejną zmianę w myśleniu o malarstwie.