Malarz, o którego życiu i działalności niewiele wiadomo. Uczył się w Szkole Rysunkowej w Leningradzie. W latach 30-tych mieszkał i działał w Warszawie. Od roku 1934 prezentował swoje obrazy na wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, a w roku 1935 wspólnie z Franciszkiem Sunderlandem miał wystawę w salonie Garlińskiego w Warszawie. Wiadomo, że porzucił kraj i wyjechał do Paryża lub Londynu, jednakże z informacji pochodzących od rodziny wiemy, że umarł w Polsce. W roku 1937 odnotowany jest sukces artysty na międzynarodowej wystawie w Paryżu, gdzie za swój obraz został odznaczony brązowym medalem. Malował w technice olejnej i akwareli, przede wszystkim portrety. Prezentowany obraz jest jednym z bardziej realistycznych. Nastrojowy, malowany lekko, swobodnymi pociągnięciami pędzla, delikatnie i miękko w światłach przedstawia żonę artysty. Wsparta na lewym łokciu z książką zsuwająca się z kolan patrzy nieco rozmarzona na prawo od malarza. Włosy upięte ma modnie z przedziałkiem po prawej stronie. Ubrana jest w ciemną suknię z niewielkim kołnierzykiem i krótkimi rękawami. Możliwe, że poduszka, na której wspiera łokieć, to ta sama, która pojawia się często w jego obrazach w latach 30-tych (również na obrazie "Malarz i modelka", 1932, katalog aukcji 53, poz. 56), czego dowodzi fotografia z pracowni Sperskiego dołączona do obrazu.