Waldemar „Major” Fydrych jest sławnym polskim artystą happeningowym i malarzem znanym z wizerunków charakterystycznych krasnoludków, które zaczął tworzyć już w 1982 roku. Początkowo artysta malował je w stanie wojennym na murach polskich miast na plamach powstałych po zamalowaniu przez reżim opozycyjnych haseł. Graffiti krasnoludków (w sumie ponad tysiąc) odbiły się szerokim echem w społeczeństwie i kręgach władzy, ostatecznie prowadząc artystę do stworzenia legendarnego ruchu artystycznego i opozycyjnego z korzeniami w Dadaizmie i Surrealizmie znanego jako Pomarańczowa Alternatywa, w którym brały udział dziesiątki tysięcy osób, niekiedy odzianych w czapki krasnoludków. Podstawą ideologiczną ruchu był opublikowany przez Majora wiosną 1981 roku Manifest Surrealizmu Socjalistycznego w połączeniu z rozwiniętą następnie przez artystę koncepcją „dialektycznej sztuki syntezy”, według której antyreżimowy slogan był tezą, plama go pokrywająca, antytezą, a jego graffiti krasnoludka - syntezą. Ponieważ według heglowskiej dialektyki, ilość przeradza się w jakość, artysta postulował, iż „im więcej krasnoludków, tym lepiej”.
akryl, płótno; 100 x 80 cm;
sygn. przy prawej krawędzi u dołu: Major;
opisany na odwrocie: Żółty Krasnal z Madalińskiego / (80x100) akryl / 1982/2017 / Major.
Waldemar „Major” Fydrych jest sławnym polskim artystą happeningowym i malarzem znanym z wizerunków charakterystycznych krasnoludków, które zaczął tworzyć już w 1982 roku. Początkowo artysta malował je w stanie wojennym na murach polskich miast na plamach powstałych po zamalowaniu przez reżim opozycyjnych haseł. Graffiti krasnoludków (w sumie ponad tysiąc) odbiły się szerokim echem w społeczeństwie i kręgach władzy, ostatecznie prowadząc artystę do stworzenia legendarnego ruchu artystycznego i opozycyjnego z korzeniami w Dadaizmie i Surrealizmie znanego jako Pomarańczowa Alternatywa, w którym brały udział dziesiątki tysięcy osób, niekiedy odzianych w czapki krasnoludków. Podstawą ideologiczną ruchu był opublikowany przez Majora wiosną 1981 roku Manifest Surrealizmu Socjalistycznego w połączeniu z rozwiniętą następnie przez artystę koncepcją „dialektycznej sztuki syntezy”, według której antyreżimowy slogan był tezą, plama go pokrywająca, antytezą, a jego graffiti krasnoludka - syntezą. Ponieważ według heglowskiej dialektyki, ilość przeradza się w jakość, artysta postulował, iż „im więcej krasnoludków, tym lepiej”.