Studiował u profesorów Artymowskiego, Kota, Magnera. Uprawiał rysunek i malarstwo sztalugowe, którego inspiracją była ulotność chwili, fascynacja pięknem, radość bycia i urok dziewczyny. Za pomocą symbolicznych postaci ludzkich, którymi posługiwał się w swoim charakterystycznym malarstwie, wyrażał zauroczenia, lęki, obsesje i skojarzenia, przekładał to na dokonania w sztuce. Artysta skupiał się na przedstawianiu scen z życia codziennego i towarzyszącej mu radości. Na jego płótnach można też odnaleźć klimat lat trzydziestych, w nastrojowo pokazanej kawiarni czy subtelną grę między mężczyzną a kobietą.