Studia rozpoczął w 1938 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim i w prywatnej szkole rysunku i malarstwa Alfreda Terleckiego. Kontynuował naukę podczas okupacji w Kunstgewerbeschule, a w latach 1945-48 w krakowskiej ASP (w pracowniach malarstwa Władysława Jarockiego i Eugeniusza Eibischa oraz grafiki Konrada Srzednickiego). Pedagog krakowskiej ASP na Wydziale Grafiki. Rysownik, malarz, zajmował się też plakatem.
Jako twórca pozostawał w opozycji do nurtu awangardy malarskiej. Stworzył własny, indywidualny świat. Głównym tematem sztuki Adama Hoffmanna jest relacja między kobietą i mężczyzną, którą przedstawiał groteskowo, karykaturalnie i sarkastycznie. Przywoływał motywy biblijne, mitologiczne i szekspirowskie, ale właściwie stworzył własną ikonografię. Patrzący na rysunki artysty w pierwszej chwili widzą świat, który wydaje im się po prostu brzydki, ale później dla wielu będzie fascynujący, odkryją mądrość autora, i że świat widziany jego oczami jest niezwykle śmieszny.
Węgiel, papier; 36 x 50 cm (w świetle p-p)
Sygnowany p.d.: ah / 10 IV / 1972
Studia rozpoczął w 1938 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim i w prywatnej szkole rysunku i malarstwa Alfreda Terleckiego. Kontynuował naukę podczas okupacji w Kunstgewerbeschule, a w latach 1945-48 w krakowskiej ASP (w pracowniach malarstwa Władysława Jarockiego i Eugeniusza Eibischa oraz grafiki Konrada Srzednickiego). Pedagog krakowskiej ASP na Wydziale Grafiki. Rysownik, malarz, zajmował się też plakatem.
Jako twórca pozostawał w opozycji do nurtu awangardy malarskiej. Stworzył własny, indywidualny świat. Głównym tematem sztuki Adama Hoffmanna jest relacja między kobietą i mężczyzną, którą przedstawiał groteskowo, karykaturalnie i sarkastycznie. Przywoływał motywy biblijne, mitologiczne i szekspirowskie, ale właściwie stworzył własną ikonografię. Patrzący na rysunki artysty w pierwszej chwili widzą świat, który wydaje im się po prostu brzydki, ale później dla wielu będzie fascynujący, odkryją mądrość autora, i że świat widziany jego oczami jest niezwykle śmieszny.