Alfred Lenica
Studia rozpoczął w latach 20-tych na Uniwersytecie Poznańskim i konserwatorium muzycznym. Prywatnie uczył się rysunku i malarstwa w pracowniach Adama Hanytkiewicza i Piotra Kubowicza. W latach 30-tych maluje obrazy figuratywne, których płaskie formy obwiedzione grubym czarnym konturem wskazują na związki z kubizmem. Później widoczne są wpływy surrealizmu nasilone w okresie okupacji spędzonej w Krakowie. Po wojnie wraca do Poznania i staje się współzałożycielem awangardowej grupy 4F+R (farba, forma, fantastyka, faktura+realizm). W 1949 artysta namalował pierwszy polski obraz taszystowski "Farby w ruchu". W okresie socrealizmu aktywnie uczestniczył w oficjalnym nurcie sztuki i pracował jako organizator życia artystycznego pełniąc kierownicze funkcje w ZPAP. Od połowy lat 40-tych utrzymywał stałe kontakty z członkami Grupy Krakowskiej, do której wstąpił w 1965. Druga połowa lat 50-tych to okres ponownego powrotu do sztuki informel.
olej/płótno, 33 x 46 cm w świetle ramy, oprawa oryginalna z lat 70-tych
sygnowany p.d.: Lenica
opisany na odwrocie: A. Lenica | Warszawa | 1974 "Złoty wawrzyn"
POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, zakup w Salonie "Desy" w latach 70-tych
Alfred Lenica
Studia rozpoczął w latach 20-tych na Uniwersytecie Poznańskim i konserwatorium muzycznym. Prywatnie uczył się rysunku i malarstwa w pracowniach Adama Hanytkiewicza i Piotra Kubowicza. W latach 30-tych maluje obrazy figuratywne, których płaskie formy obwiedzione grubym czarnym konturem wskazują na związki z kubizmem. Później widoczne są wpływy surrealizmu nasilone w okresie okupacji spędzonej w Krakowie. Po wojnie wraca do Poznania i staje się współzałożycielem awangardowej grupy 4F+R (farba, forma, fantastyka, faktura+realizm). W 1949 artysta namalował pierwszy polski obraz taszystowski "Farby w ruchu". W okresie socrealizmu aktywnie uczestniczył w oficjalnym nurcie sztuki i pracował jako organizator życia artystycznego pełniąc kierownicze funkcje w ZPAP. Od połowy lat 40-tych utrzymywał stałe kontakty z członkami Grupy Krakowskiej, do której wstąpił w 1965. Druga połowa lat 50-tych to okres ponownego powrotu do sztuki informel.