Swoje zainteresowanie grafiką zawdzięcza Wyczółkowski przyjaźni z Feliksem "Mangghą" Jasieńskim, znakomitym kolekcjonerem, publicystą, wybitnym znawcą, krytykiem i propagatorem sztuki. Współpraca z Jasieńskim zaowocowała około pięciuset pracami litograficznymi, w technikach metalowych, czy fluoroforcie. To Jasieńskiemu artysta dedykował swój akwatintowy autoportret z 1902 z podpisem: "Feliksowi Jasieńskiemu L. Wyczół pierwsza praca graficzna d 15/5/902". Wydana w 1907 czarno-biała "Teka litewska" jest kolejnym przykładem współpracy artysty z Jasieńskim. Poza rozległymi, oszczędnymi w formie pejzażami w tece znalazły się widoki kapliczek, dworów w Biennicy i Malinowszczyźnie, oraz bodaj po raz pierwszy drzewa, jako odrębny, ujęty indywidualnie temat, którym artysta będzie zafascynowany i który będzie wielokrotnie podejmował w swojej niezwykle bogatej i różnorodnej twórczości. (K. Kulig-Janarek, W. Milewska "Leon Wyczółkowski 1852-1936. W 150. rocznicę urodzin artysty", Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków, 2003, s. 48).
Leon WYCZÓŁKOWSKI (1852-1936). Malarz, grafik i pedagog, był jednym z najwybitniejszych artystów polskich tworzących na przełomie XIX i XX w. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem W.Gersona i A. Kamińskiego (1869-1873), następnie kontynuował je w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u A. Wagnera (1875-1877), w Krakowie u J. Matejki (1877/78) i podczas dwukrotnych wyjazdów do Paryża (1878 i 1889). Po studiach zamieszkał we Lwowie, później przeniósł się do Warszawy. Lata 1883-1889 spędził podróżując po Ukrainie i Podolu. W 1895 przeniósł się do Krakowa powołany na wykładowcę tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych. W latach następnych wiele podróżował - do Włoch, Francji, Hiszpanii, Holandii, Anglii. Należał do grona członków-założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka“. Wiele wystawiał tak w kraju, jak i za granicą. Lata 1929-1936 spędził w Poznaniu i Gościeradzu, dojeżdżając do Warszawy, gdzie (od 1934) prowadził katedrę grafiki w Akademii Sztuk Pięknych. Malował krajobrazy, portrety, sceny rodzajowe, martwe natury i kwiaty. Chętnie posługiwał się techniką pastelu i akwareli, był wybitnym grafikiem, zajmował się też rzeźbą.
autolitografia, 10, 2 x 23 cm
sygn. oł. p.d.: Lwyczół
Grafika z "Teki litewskiej. 25 autolitografij i autoalgrafij", wydawca Feliks Jasieński, Zakład Litograficzny Aureliusza Pruszyńskiego, Kraków 1907.
Swoje zainteresowanie grafiką zawdzięcza Wyczółkowski przyjaźni z Feliksem "Mangghą" Jasieńskim, znakomitym kolekcjonerem, publicystą, wybitnym znawcą, krytykiem i propagatorem sztuki. Współpraca z Jasieńskim zaowocowała około pięciuset pracami litograficznymi, w technikach metalowych, czy fluoroforcie. To Jasieńskiemu artysta dedykował swój akwatintowy autoportret z 1902 z podpisem: "Feliksowi Jasieńskiemu L. Wyczół pierwsza praca graficzna d 15/5/902". Wydana w 1907 czarno-biała "Teka litewska" jest kolejnym przykładem współpracy artysty z Jasieńskim. Poza rozległymi, oszczędnymi w formie pejzażami w tece znalazły się widoki kapliczek, dworów w Biennicy i Malinowszczyźnie, oraz bodaj po raz pierwszy drzewa, jako odrębny, ujęty indywidualnie temat, którym artysta będzie zafascynowany i który będzie wielokrotnie podejmował w swojej niezwykle bogatej i różnorodnej twórczości. (K. Kulig-Janarek, W. Milewska "Leon Wyczółkowski 1852-1936. W 150. rocznicę urodzin artysty", Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków, 2003, s. 48).
Leon WYCZÓŁKOWSKI (1852-1936). Malarz, grafik i pedagog, był jednym z najwybitniejszych artystów polskich tworzących na przełomie XIX i XX w. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem W.Gersona i A. Kamińskiego (1869-1873), następnie kontynuował je w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u A. Wagnera (1875-1877), w Krakowie u J. Matejki (1877/78) i podczas dwukrotnych wyjazdów do Paryża (1878 i 1889). Po studiach zamieszkał we Lwowie, później przeniósł się do Warszawy. Lata 1883-1889 spędził podróżując po Ukrainie i Podolu. W 1895 przeniósł się do Krakowa powołany na wykładowcę tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych. W latach następnych wiele podróżował - do Włoch, Francji, Hiszpanii, Holandii, Anglii. Należał do grona członków-założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka“. Wiele wystawiał tak w kraju, jak i za granicą. Lata 1929-1936 spędził w Poznaniu i Gościeradzu, dojeżdżając do Warszawy, gdzie (od 1934) prowadził katedrę grafiki w Akademii Sztuk Pięknych. Malował krajobrazy, portrety, sceny rodzajowe, martwe natury i kwiaty. Chętnie posługiwał się techniką pastelu i akwareli, był wybitnym grafikiem, zajmował się też rzeźbą.