Tadeusz Brzozowski był jedną z bardziej charakterystycznych postaci krakowskiego środowiska artystycznego. Niemalże tak rozpoznawalną jak Tadeusz Kantor. Studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Edukację artystyczną przerwała II wojna światowa, podczas okupacji uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Ostatecznie dyplom krakowskiej uczelni uzyskał w 1946 roku. Od 1954 roku mieszkał w Zakopanem.
Dwa oferowane dzieła pochodzą z 1940 roku i znacznie odbiegają od dojrzałej twórczości Tadeusza Brzozowskiego, który w późniejszym okresie, używając abstrakcyjnej formy, tworzył swobodne często niefiguratywne kompozycje opatrzone humorystycznym czasem groteskowym tytułem jak na przykład prezentowana kompozycja, wykonana tuszem "Illustrissimo Magistro". Od początku lat 70. XX wieku artysta podkreśla materię i intensywną, niekiedy noszącą cechy dramatyzmu, kolorystykę dzieła. W tym czasie kompozycje Tadeusza Brzozowskiego nabierają również charakteru eschatologicznego.
tusz, piórko, akwarela, karton; 30 x 24 cm;
sygn. i dat. p. d.: T.B.83, u góry opisany: „ziewa KRÓLEWIĄTKO” „a” „może zipie”;
opisany na odwrocie: Tadeusz Brzozowski / "ziewa królewiątko" / "a" / "może zipie" / 1983 / 30x24 cm.
Tadeusz Brzozowski był jedną z bardziej charakterystycznych postaci krakowskiego środowiska artystycznego. Niemalże tak rozpoznawalną jak Tadeusz Kantor. Studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Edukację artystyczną przerwała II wojna światowa, podczas okupacji uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Ostatecznie dyplom krakowskiej uczelni uzyskał w 1946 roku. Od 1954 roku mieszkał w Zakopanem.
Dwa oferowane dzieła pochodzą z 1940 roku i znacznie odbiegają od dojrzałej twórczości Tadeusza Brzozowskiego, który w późniejszym okresie, używając abstrakcyjnej formy, tworzył swobodne często niefiguratywne kompozycje opatrzone humorystycznym czasem groteskowym tytułem jak na przykład prezentowana kompozycja, wykonana tuszem "Illustrissimo Magistro". Od początku lat 70. XX wieku artysta podkreśla materię i intensywną, niekiedy noszącą cechy dramatyzmu, kolorystykę dzieła. W tym czasie kompozycje Tadeusza Brzozowskiego nabierają również charakteru eschatologicznego.