Do kategorii ściennych zegarów pryzmatycznych z odkrytym mechanizmem, a później także z obudową, napędzanych obciążnikami, z wychwytem wrzecionowym regulowanym poziomym pierścieniem, a po 1680 roku także wahadłem, należą zegary bijące, zwane latarniowymi albo "ptasią klatką". Są to najstarsze autentyczne przejawy angielskiej sztuki zegarmistrzowskiej, która zaczęła się rozwijać w XVI wieku. Chociaż pojawienie się zegarów latarniowych przypada dopiero na pierwszą połowę XVII wieku, kiedy na kontynencie panuje już barok, pryzmatyczna obudowa angielskich zegarów konsolowych nawiązuje jeszcze do gotyku, by potem stopniowo zastępować go motywami dekoracyjnymi renesansu.
Nazwę zegarów latarniowych wyjaśnia się ich zewnętrznym podobieństwem do przenośnych latarni, lecz według niektórych badaczy angielskie określenie fantem clock wywodzi się nie od latarni, ale od słowa latren, co znaczy mosiądz, z którego były wykonywane. Ściany boczne zegara latarniowego wieńczy mosiężny ażurowy szczyt z typowym ornamentem. Czoło zegara zdobi duża okrągła tarcza z cyframi rzymskimi i dekoracyjnym środkiem, która po bokach występuje poza przednie słupki szkieletu zegara.
Najstarszy datowany zegar latarniowy pochodzi z 1630 roku i jest dziełem zegarmistrza Williama Bobbiera. Nieco później, bo w 1635 roku, Edward East wykonał zegar latarniowy dla króla Karola I. Piękny egzemplarz z XVII wieku, sygnowany "Joh Ebsworth at Lothbury, Londini Fecit" ma w swych zbiorach Umeleckoprumyslove muzeum w Pradze. Inny, z około 1700 roku, z sygnaturą "Hen. Harris Peterborough'", przechowuje Moravska galerie w Brnie.
Obudowa: mosiądz, 39 x 15 x 15 cm
Na tarczy wyryte: ...rop Golud | ...NDON / Fecit
Na bocznych, wtórnych ściankach wyryte alegoryczne postaci kobiece
Rzadki, tradycyjny angielski zegar latern clock - zwany także "ptasią klatką" - z jedną wskazówką. Zwieńczony ażurową kopułką z dzwonkiem.
Mechanizm o naciągu obciążnikowym z wychwytem wrzecionowym z kolebnikiem
Stan zachowania: uzupełnienia
Do kategorii ściennych zegarów pryzmatycznych z odkrytym mechanizmem, a później także z obudową, napędzanych obciążnikami, z wychwytem wrzecionowym regulowanym poziomym pierścieniem, a po 1680 roku także wahadłem, należą zegary bijące, zwane latarniowymi albo "ptasią klatką". Są to najstarsze autentyczne przejawy angielskiej sztuki zegarmistrzowskiej, która zaczęła się rozwijać w XVI wieku. Chociaż pojawienie się zegarów latarniowych przypada dopiero na pierwszą połowę XVII wieku, kiedy na kontynencie panuje już barok, pryzmatyczna obudowa angielskich zegarów konsolowych nawiązuje jeszcze do gotyku, by potem stopniowo zastępować go motywami dekoracyjnymi renesansu.
Nazwę zegarów latarniowych wyjaśnia się ich zewnętrznym podobieństwem do przenośnych latarni, lecz według niektórych badaczy angielskie określenie fantem clock wywodzi się nie od latarni, ale od słowa latren, co znaczy mosiądz, z którego były wykonywane. Ściany boczne zegara latarniowego wieńczy mosiężny ażurowy szczyt z typowym ornamentem. Czoło zegara zdobi duża okrągła tarcza z cyframi rzymskimi i dekoracyjnym środkiem, która po bokach występuje poza przednie słupki szkieletu zegara.
Najstarszy datowany zegar latarniowy pochodzi z 1630 roku i jest dziełem zegarmistrza Williama Bobbiera. Nieco później, bo w 1635 roku, Edward East wykonał zegar latarniowy dla króla Karola I. Piękny egzemplarz z XVII wieku, sygnowany "Joh Ebsworth at Lothbury, Londini Fecit" ma w swych zbiorach Umeleckoprumyslove muzeum w Pradze. Inny, z około 1700 roku, z sygnaturą "Hen. Harris Peterborough'", przechowuje Moravska galerie w Brnie.