Wydana w 1939 roku Polish Peasants Costumes to ostatnia z ważnych tek graficznych Zofii Stryjeńskiej i jednocześnie najobszerniejsze jej dzieło w tej dziedzinie. Jako artystka zajmująca się sztuką książki mogła znać, przynajmniej od czasu studiów w Monachium, poświęcone modzie współczesnej czasopisma ilustrowane w technice szablonu (pochoir). W Polsce, gdzie preferowano litografię, ten pracochłonny sposób wykonywania ilustracji, polegający na kolorowaniu całego nakładu przez wyspecjalizowanych malarzy, nie przyjął się. Stryjeńska, poszukując zawsze oprawy wydawniczej jak najbardziej wysublimowanej, wybrała właśnie pochoir jako formę wydania swojej największej objętościowo teki. Nie przez przypadek teka ta została wydana przez Szwedzickiego - doświadczonego wydawcę działającego w Nicei. Zasłynął on głównie cieszącymi się dużą popularnością, wydawanymi w latach 1929-1952 sześcioma tekami poświęconymi Indianom amerykańskim, zawierającymi plansze z ilustracjami w technice szablonu. Teka Stryjeńskiej nawiązuje do nich graficznym rozwiązaniem okładki: z ilustracją [szablon] wklejoną na jednolitym kolorystycznie tle. (Światosław Lenartowicz, kat. wystawy monograficznej Zofii Stryjeńskiej, MN Kraków 2008, s. 265)
Litografia kolorowana gwaszem, karton; 50 x 39,5 cm
Sygnowana p. d. Z. Stryjeńska; p.g.; 4; na odwrocie: Copyright by C. Szwedzicki 1939
Z teki: Z. Stryjeńska, Polish peasants costumes. With introducion and notes by Thadee Seweryn, Curator of Ethnographical Museum in Cracow, Nice 1939. Published by C. Szwedzicki (nakład 400 egz.), tabl. 22
Wydana w 1939 roku Polish Peasants Costumes to ostatnia z ważnych tek graficznych Zofii Stryjeńskiej i jednocześnie najobszerniejsze jej dzieło w tej dziedzinie. Jako artystka zajmująca się sztuką książki mogła znać, przynajmniej od czasu studiów w Monachium, poświęcone modzie współczesnej czasopisma ilustrowane w technice szablonu (pochoir). W Polsce, gdzie preferowano litografię, ten pracochłonny sposób wykonywania ilustracji, polegający na kolorowaniu całego nakładu przez wyspecjalizowanych malarzy, nie przyjął się. Stryjeńska, poszukując zawsze oprawy wydawniczej jak najbardziej wysublimowanej, wybrała właśnie pochoir jako formę wydania swojej największej objętościowo teki. Nie przez przypadek teka ta została wydana przez Szwedzickiego - doświadczonego wydawcę działającego w Nicei. Zasłynął on głównie cieszącymi się dużą popularnością, wydawanymi w latach 1929-1952 sześcioma tekami poświęconymi Indianom amerykańskim, zawierającymi plansze z ilustracjami w technice szablonu. Teka Stryjeńskiej nawiązuje do nich graficznym rozwiązaniem okładki: z ilustracją [szablon] wklejoną na jednolitym kolorystycznie tle. (Światosław Lenartowicz, kat. wystawy monograficznej Zofii Stryjeńskiej, MN Kraków 2008, s. 265)