Malarz, grafik, scenograf. W młodym wieku przeniósł się do Warszawy, a stamtąd do Łodzi, gdzie zatrudnił się przy malowaniu szyldów i projektowaniu wzorów na tkaniny w fabryce tekstylnej. Ok. 1906 udał się na studia artystyczne do Wiednia, naukę kontynuował w Niemczech, Holandii i Anglii. W Anglii kształcił się w akademii w Liverpoolu, oraz w Londynie, gdzie w 1918 miał swoją pierwszą wystawę indywidualną. Po pierwszej wojnie osiadł w Katowicach. Był autorem fresków w drewnianej bóżnicy w Będzinie (niestety niezachowanych), gdzie asystowali mu Samuel Cygler i Chaim Hanft, nie zachowały się również freski jego autorstwa w bóżnicy w Łowiczu. Jako scenograf współpracował z Teatrem Żydowskim w Warszawie. Wystawa pośmiertna prac artysty odbyła się w Katowicach w 1931. Jego wczesne kompozycje zbliżają go do postimpresjonizmu. Artysta uznawany jest za jednego z najważniejszych przedstawicieli „żydowskiego ekspresjonizmu” w Polsce. Późniejsza twórczość Apfelbauma to często utrzymane w realistycznej stylistyce sceny żydowskie, pejzaże i sceny rodzajowe, także z Beskidu Śląskiego i Górnego Śląska.
(Lit.: J. Malinowski, „Malarstwo i rzeźba Żydów polskich w XIX i XX wieku”, PWN, Warszawa, 2000, s. 368, 369)
olej, tektura, 48,5 x 38 cm,
sygn. p.d.: Apfelbaum
Na odwrocie owalny stempel Magazynu Przyborów Malarskich R. Aleksandrowicz, Kraków, ul. Basztowa 12, oraz napis ołówkiem: Maurycy Apfelbaum / Kair / 1930 r.
Malarz, grafik, scenograf. W młodym wieku przeniósł się do Warszawy, a stamtąd do Łodzi, gdzie zatrudnił się przy malowaniu szyldów i projektowaniu wzorów na tkaniny w fabryce tekstylnej. Ok. 1906 udał się na studia artystyczne do Wiednia, naukę kontynuował w Niemczech, Holandii i Anglii. W Anglii kształcił się w akademii w Liverpoolu, oraz w Londynie, gdzie w 1918 miał swoją pierwszą wystawę indywidualną. Po pierwszej wojnie osiadł w Katowicach. Był autorem fresków w drewnianej bóżnicy w Będzinie (niestety niezachowanych), gdzie asystowali mu Samuel Cygler i Chaim Hanft, nie zachowały się również freski jego autorstwa w bóżnicy w Łowiczu. Jako scenograf współpracował z Teatrem Żydowskim w Warszawie. Wystawa pośmiertna prac artysty odbyła się w Katowicach w 1931. Jego wczesne kompozycje zbliżają go do postimpresjonizmu. Artysta uznawany jest za jednego z najważniejszych przedstawicieli „żydowskiego ekspresjonizmu” w Polsce. Późniejsza twórczość Apfelbauma to często utrzymane w realistycznej stylistyce sceny żydowskie, pejzaże i sceny rodzajowe, także z Beskidu Śląskiego i Górnego Śląska.
(Lit.: J. Malinowski, „Malarstwo i rzeźba Żydów polskich w XIX i XX wieku”, PWN, Warszawa, 2000, s. 368, 369)