Prezentowany obraz jest jednym z cyklu widoków Warszawy, które stanowiły ulubiony temat artysty przed wojną. Wąska uliczka, z łukiem architektonicznym rozpiętym pomiędzy budynkami, stanowi ciekawe spektrum załamań światła na profilach gzymsów i ścian. Dodatkowym efektem świetlnym jest biel śniegu, której zróżnicowanie w połączeniu z lekkością pędzla, precyzją i delikatnością rysunku nadają pejzażowi pewnej subtelności. Ludzie znajdujący się na ulicy, prowadzący rozmowy nie odciągają uwagi widza, jak to ma miejsce w scenach rodzajowych.