Obraz przedstawia scenę batalistyczną, zapewne zasadzkę, w którą dostaje się straż przednia wojsko polskich. Na pierwszym planie w gęstym lesie trójka husarzy została zaskoczona przez nieprzyjaciela. W głębi widoczne zwarte szeregi wojska polskiego. Obraz może być wizją bitwy pod Ko¼minem na Bukowinie 26 X 1497. Wycofujące się do Polski wojska koronne zostały wówczas podstępnie zaatakowane z zasadzek przez Mołdawian (którzy złamali w ten sposób dopiero co zawarty rozejm), wspieranych posiłkami tureckimi, wołoskimi i tatarskimi, wysłanymi przez hospodara Stefana III. Po stronie polskiej aktywnie dowodził w król Jan I Olbracht. To do tego zdarzenia odnosi się powiedzenie "Za króla Olbrachta wyginęła szlachta", jakkolwiek sama bitwa zakończyła się tylko porażką, a nie totalną klęską.
Oferowany obraz jest prawdziwym odkryciem. Zapewne namalowany w Paryżu, nie był dotąd znany, a jest największym dziełem artysty, rangi muzealnej.
Studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (1850-52). Potem przebywał około 1857 r. w Paryżu, gdzie należał do środowiska polskiej kolonii artystycznej. Na stałe osiadł w Warszawie. Był autorem scen historycznych i rodzajowych, często o charakterze anegdotycznym, świadczących o wiedzy i erudycji autora, odznaczających się starannością w szczegółach oraz zgodą z prawdą historyczną. Wystawiał w TZSP, i tamże urządzono pokaz jego obrazów w TZSP w 1904 roku.