„Patrzymy na twarze bogów, mędrców, zjaw, upiorów, planet, artystów. Twarze skupione, zastygłe w zamyśleniu lub odwrotnie pełne ekspresji, wyrażającej cierpnie i bol aniżeli radość i szczęście. To twarze rzeźb autorstwa Bolesława Biegasa - twórcy jednocześnie polskiego i paryskiego, (...). Twórczość Biegasa prowokuje, zmusza do refleksji. To twórczość krążąca wokół zagadnienia bytu, losu człowieka, śmierci, nieuchronności wyroków losu, wieczności, przeznaczenia.”
Anna Wierzbicka, Bolesław Biegas, czyli „Wędrowka ducha myśli”, [w:] Bolesław Biegas, Rzeźba, red. A. Czarnocka, Warszawa 2012, s. 14
Przez lata w swojej twórczości Bolesław Biegas wykreował swój niepowtarzalny, wielowymiarowy styl artystyczny, zarówno w malarstwie, jak i w rzeźbie. Twórczość artysty powstawała w całych cyklach. W latach 20-tych XX wieku Biegas stworzył w terakocie całą serię złożoną z pełnoplastycznych męskich aktów, przedstawionych w medytacyjnych, skulonych, siedzących czy też klęczących pozach. W tych realizacjach widać wyraźną inspirację artysty Myślicielem Rodina. Chociaż tutaj nie po raz pierwszy Biegas odniósł się do twórczości Francuza - w 1910 roku stworzył gips o tytule Narodziny myśli (Myśliciel). Jego akty, nawiązujące w swej stylistyce do kubizmu, są niezwykle surowe, oszczędne w detale, ale jednocześnie bardzo silne w swym przekazie. Pomimo swoistej powściągliwości w artystycznej narracji, w tych silnie, aczkolwiek uroszczonych, ciałach modeli, widać pewnego rodzaju napięcie, ekspresję. Dodatkowej wymowy nadają rzeźbom autorskie tytuły, m.in.: Siła myśli, Koncentracja, Refleksja, Niemoc, Wątpliwość.
(Lit.: Bolesław Biegas 1877-1954. Rzeźba malarstwo, [katalog wystawy pod red. Katarzyny Budkiewicz, Muzeum Mazowieckie w Płocku, Płock, 1997,s. 43.)