Malarz i pedagog. Uczył się w kijowskiej Szkole Sztuk Pięknych, później zaś studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu w pracowni Jana Ciąglińskiego. Jego edukację przerwał wybuch I wojny światowej. Po uzyskaniu dyplomu w 1925 r. i odbyciu dwuletniej podróży po Rosji, artysta przyjechał do Polski i osiadł w Łodzi. Już stąd wyruszył na kilkumiesięczne studia do Włoch, Paryża. W 1929 r. w Łodzi Dobrowolski założył prywatną szkołę rysunku i malarstwa, która w 1937 r. przemianowana została na Szkołę Sztuk Pięknych i Przemysłu Artystycznego im. Cypriana Kamila Norwida. Szkoła była dofinansowywana przez władze miasta, które uznały zasługi tej placówki dla rozwoju lokalnego życia kulturalnego. Działała do wybuchu wojny. W 1940 r. hitlerowcy aresztowali artystę i jego rodzinę, po czym nakazali wyjechać do Limanowej. Z Limanowej Dobrowolski przeniósł się Radomia, gdzie mieszkała rodzina żony. Wkrótce po przybyciu do tego miasta skupił wokół siebie grupę młodych pasjonatów sztuki, prowadził prywatną szkołę plastyczną. W 1949 roku została ona przekształcona w ognisko plastyczne, z którego potem wyrosła obecna szkoła plastyczna. Jednym z uczniów Dobrowolskiego był Andrzej Wajda. Dobrowolski był także założycielem i pierwszym prezesem Związku Pracowników Sztuki w Radomiu, współorganizatorem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i Klubu Literacko-Artystycznego. Równocześnie pozostawał nadal bardzo aktywnym twórcą, dużo malował. Domeną twórczości Dobrowolskiego był pejzaż i portret. Jego twórczość reprezentuje realistyczny nurt malarstwa.
Pastel, papier; 37 x 27 cm (w świetle p-p)
Sygnowany p.d.: W. Dobrowolski
Na odwrocie opis autorski i nalepka PP DESA
Malarz i pedagog. Uczył się w kijowskiej Szkole Sztuk Pięknych, później zaś studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu w pracowni Jana Ciąglińskiego. Jego edukację przerwał wybuch I wojny światowej. Po uzyskaniu dyplomu w 1925 r. i odbyciu dwuletniej podróży po Rosji, artysta przyjechał do Polski i osiadł w Łodzi. Już stąd wyruszył na kilkumiesięczne studia do Włoch, Paryża. W 1929 r. w Łodzi Dobrowolski założył prywatną szkołę rysunku i malarstwa, która w 1937 r. przemianowana została na Szkołę Sztuk Pięknych i Przemysłu Artystycznego im. Cypriana Kamila Norwida. Szkoła była dofinansowywana przez władze miasta, które uznały zasługi tej placówki dla rozwoju lokalnego życia kulturalnego. Działała do wybuchu wojny. W 1940 r. hitlerowcy aresztowali artystę i jego rodzinę, po czym nakazali wyjechać do Limanowej. Z Limanowej Dobrowolski przeniósł się Radomia, gdzie mieszkała rodzina żony. Wkrótce po przybyciu do tego miasta skupił wokół siebie grupę młodych pasjonatów sztuki, prowadził prywatną szkołę plastyczną. W 1949 roku została ona przekształcona w ognisko plastyczne, z którego potem wyrosła obecna szkoła plastyczna. Jednym z uczniów Dobrowolskiego był Andrzej Wajda. Dobrowolski był także założycielem i pierwszym prezesem Związku Pracowników Sztuki w Radomiu, współorganizatorem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i Klubu Literacko-Artystycznego. Równocześnie pozostawał nadal bardzo aktywnym twórcą, dużo malował. Domeną twórczości Dobrowolskiego był pejzaż i portret. Jego twórczość reprezentuje realistyczny nurt malarstwa.