I.M. Prianisznikow, kształcił się w moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury (1852-1853, 1856-1866) u S. S. Zarianki i J. S. Sorokina. Duży wpływ na jego artystyczną osobowość wywarł malarz W. G. Pierow. Prianisznikow należał do grona założycieli Towarzystwa Objazdowych Wystaw Artystycznych (Pieredwiżnicy), był też członkiem akademii petersburskiej. Wykładał w Moskwie. Wiele podróżował po Rosji. Był pejzażystą, malarzem historycznym, ilustratorem, ale największą popularność przyniosły mu dzieła o tematyce rodzajowej ukazujące życie w Rosji w drugiej połowie XIX w.
Niewielkich rozmiarów szkic olejny ukazuje zaprzęg podczas śnieżnej zamieci. Tematyka, jak również sposób namalowania tej kompozycji nasuwa porównania z serią studiów, jakie Prianisznikow wykonał do swego sławnego dzieła Konne zaprzęgi. Obraz był pokazany w 1871 na I wystawie pieredwiżników i od razu został zakupiony do prywatnej kolekcji. Dzieło to przyniosło artyście powszechne uznanie krytyki, dlatego w ciągu dwóch lat, wykonał jeszcze, na ten sam temat, dwie wersje skończone i wiele szkiców. Temat całego cyklu nawiązuje do sceny powrotu wieśniaków z targu, po sprzedaniu towarów. Prianisznikow, jak wszyscy malarze akademiccy, chętnie posługiwał się szkicami i rysunkami przygotowawczymi do większej całości. Najbliższych analogii dostarcza nam studium przygotowawcze z 1871, w zbiorach Galerii Tretiakowskiej w Moskwie i kompozycja z lat 1871-1872 w zbiorach Muzeum Sztuk Pięknych w Charkowie. Widać to w podobnej kolorystyce, w szkicowej technice i w sposobie ukazania jednego z zaprzęgów posuwających się wśród zamieci. Zima należała również do ulubionych motywów w twórczości artysty. Właśnie w zimowej scenerii umieścił akcję swego, nie mniej znanego dzieła, W 1812 roku, powtarzanego wielokrotnie w różnych ujęciach i technikach.