Pisarz, działacz społeczny, malarz. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1817-21 wszedł do środowiska malarzy lwowskich. W roku 1821 wyjechał na dalsze studia administracyjno-przemysłowe do Wiednia. Tam prawdopodobnie był uczniem pejzażysty F. Steinfelda. Po powrocie z Wiednia powrócił do swoich dóbr w powiecie wadowickim i zajął się gospodarką na roli. Brał czynny udział w życiu społecznym, m.in. był jednym z założycieli, zaś pó¼niej wielokrotnie członkiem, zarządu krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. W roku 1850 został mianowany na konserwatora zabytków w okręgach wadowickim i bocheńskim. Publikował w prasie poezję, przekłady z czeskiego i niemieckiego, a także baśnie i legendy. Jest też autorem opowiadań, powieści i dramatów przeważnie o tematyce historycznej. Artysta często je¼dził po Galicji oraz kraju, zbierając materiały do swych utworów literackich. Podczas tych podróży powstawały także szkice rysunkowe oraz malarskie, których tematem były pejzaże z motywami architektonicznymi. Czternaście spośród jego widoków zostało opublikowanych w przez wydawnictwo A. Zawadzkiego Galicja w obrazach… (1837-38). Gorczyński był gorącym zwolennikiem rodzimego malarstwa pejzażowego. Starał się zwrócić uwagę artystów na piękno polskiego pejzażu. Sam odbywał wycieczki po kraju z młodymi malarzami, a także wspomagał ich finansowo. (na podstawie noty
E. Szczawińskiej (w:) Słownik Artystów Polskich, t. II, Ossolineum, 1975). W zamku w Odrzykoniu nieopodal Krosna osadził akcję "Zemsty" Aleksander Fredro. Pierwsze informacje na temat zamku pochodzą z roku 1348, kiedy był on własnością Kazimierza Wielkiego. W roku 1398 został darowany rycerzowi Klemensowi z Moskorzewa herbu Pilawa za zasługi w obronie Wilna. Od nazwy góry Kamieniec, na której stoi zamek, rodzina Moskorzewskich zaczęła używać nazwiska Kamienieccy (1407). W końcu XV wieku właścicielem zamku został hetman wielki koronny Mikołaj Kamieniecki. Po jego śmierci po raz pierwszy zamek został podzielony, między synów Mikołaja - Marcina i Klemensa. W połowie XVI wieku część zamku po Marcinie Kamienieckim przeszła na własność Jana Firleja. W roku 1609 część po Kamienieckich została odkupiona przez rodzinę Skotnickich. Przebudowa ich części zamku, która m.in. doprowadziła do tego, że wody deszczowe odprowadzane były na część Firlejów stała się zarzewiem konfliktu. Został on zakończony małżeństwem przedstawicieli obu rodzin, w wyniku czego zamek stał się własnością Firlejów, którzy przeprowadzili jego modernizację. Zamek został poważnie uszkodzony podczas potopu szwedzkiego. Ponowny najazd Szwedów w roku 1702 doprowadził do jego całkowitego zniszczenia. W pó¼niejszych wiekach zamek zmieniał właścicieli. W roku 1831 zrujnowany zamek znów został podzielony między Starowieyskich a Szeptyckich. Od samego początku XX wieku trwały zabiegi konserwatorskie, które jednak nie ocaliły murów przed dalszym zniszczeniem. Zamek do dzisiejszego dnia jest podzielony administracyjnie między dwóch właścicieli: jedna połowa należy do gminy Korczyna, druga do Wojaszówki.