Pierwotny zamek wzniesiono najprawdopodobniej już pod koniec XIII wieku jako siedzibę zarządców książąt wrocławskich. Następnie przechodził we władanie księstwa głogowskiego, a od 1320 - oleśnickiego. W XVI wieku zamek stał się siedzibą książąt oleśnickich z rodu czeskich husytów - Podiebradów, zyskując kształty manierystyczne oraz popularne w architekturze czeskiej tego okresu dziedziniec krużgankowy. W drugiej połowie XVII wieku, w okresie Kontrreformacji, zamek stał się własnością ks. Wirtemberskich, którzy przebudowali go na rezydencję barokową, a następnie przechodzi do książąt Brunszwicko-Luneburskich. Po roku 1886 zamek po rozbiórkach części zrujnowanych skrzydeł przeznaczony został na rezydencję następcy tronu Prus.
Pierwotny zamek wzniesiono najprawdopodobniej już pod koniec XIII wieku jako siedzibę zarządców książąt wrocławskich. Następnie przechodził we władanie księstwa głogowskiego, a od 1320 - oleśnickiego. W XVI wieku zamek stał się siedzibą książąt oleśnickich z rodu czeskich husytów - Podiebradów, zyskując kształty manierystyczne oraz popularne w architekturze czeskiej tego okresu dziedziniec krużgankowy. W drugiej połowie XVII wieku, w okresie Kontrreformacji, zamek stał się własnością ks. Wirtemberskich, którzy przebudowali go na rezydencję barokową, a następnie przechodzi do książąt Brunszwicko-Luneburskich. Po roku 1886 zamek po rozbiórkach części zrujnowanych skrzydeł przeznaczony został na rezydencję następcy tronu Prus.